Helpen met wassen, aankleden en eten klaarzetten. Alie van Zetten-Hommerson (66) uit Ochten staat bij elke stap letterlijk en figuurlijk naast haar man Henk van Zetten (70). Ze zorgt dagelijks voor hem omdat hij een verlamming kreeg door een herseninfarct in 2021.
„Eigenlijk kan ik niet alleen thuis zijn”, vertelt Van Zetten die af en toe aangevuld wordt door zijn activiteitenbegeleider van Huize Rehoboth in Kesteren waar hij drie dagen per week is. „Alie moet mij met alles helpen.”
Na het infarct kwam Van Zetten in het ziekenhuis in Tiel terecht. Na tien dagen werd hij naar het zorgcentrum Beatrix in Culemborg gebracht omdat hij nog niet sterk genoeg was om intensief te revalideren. Na anderhalve maand verkaste hij naar de Sint Maartenskliniek in Ubbergen om te revalideren. Hij leerde daar opnieuw lopen en praten. Alleen de weekenden mocht hij thuiskomen. In februari 2022 werd hij ontslagen en kon hij weer thuis komen wonen, omdat zijn echtgenote hem met alles helpt. Momenteel krijgt hij nog één ochtend in de week een revalidatiebehandeling voor zijn verlamde rechterhand in Ochten.
Door het revalideren kan Van Zetten weer lopen, maar zijn rechterarm is volledig verlamd. Ook heeft hij een neglect aan de rechterkant. Dit houdt in dat hij onbewust niet waarneemt wat er aan die kant van de ruimte gebeurt. „Ik geniet het meeste van fietsen op mijn aangepaste fiets, maar ook daarbij moet Alie mij volledig bijstaan. Ze helpt mij dan met de jas en schoenen aantrekken en haalt de fiets voor mij uit de schuur. Wanneer ik terugkom van mijn fietsrit, moet alles in de omgekeerde volgorde gebeuren.”
„Ik stond midden in het arbeidsproces, maar dat gaat nu niet meer”, zegt Van Zetten. De dagen op de dagopvang worden nu gevuld met het spelen van spelletjes, samen zingen of de kweekbakken op orde houden. „Ik heb een aangepaste kruiwagen met twee wielen, op die manier kan ik met één hand de kruiwagen besturen en kan ik doen wat ik het liefst doe: werken.”
Dat Van Zetten zijn vrouw verrast met een bos bloemen is extra bijzonder, omdat hij dat al 41 jaar niet heeft gedaan. Het laatste boeket kocht hij voor haar 25e verjaardag, vertelt hij. Dat was een bos rode rozen, maar die waren veel duurder dan verwacht. Ik moest terug naar huis om extra geld te halen. Toen heb ik gezegd dat ik nooit meer bloemen voor haar zou kopen. Maar deze bos verdient ze echt. Zonder haar zou ik niet thuis kunnen blijven wonen.”
