In zeven stappen gelukskrakers te lijf
Ernst-Jan Pfauth, medeoprichter van De Correspondent, besprak in de loop der jaren talloze zelfhulpboeken. Nu schreef hij er zelf een, en pakte het heel anders aan. „Zelfhulpboeken gaan vaak over hoe je iets doet, maar zelden over het waarom.”
Op het eerste gezicht had de 39-jarige mediaman als twintiger en dertiger alles mee. Pfauths journalistieke werk werd breed gewaardeerd, hij verdiende een riant salaris en maakte als man en vader deel uit van een fijn gezin. De andere kant van de medaille ging hem steeds meer opbreken. Hij ervoer veel stress, werkte vooral om het prestige, had chronisch geldgebrek en altijd te weinig tijd voor zichzelf en zijn gezin.
Het roer moest om, en goed ook. De zoektocht die hem stapje voor stapje leerde zijn leven anders in te richten, heeft hem zo veel opgeleverd dat hij zijn verworven kennis niet voor zichzelf wilde houden, maar deelt in zijn eind november verschenen boek ”Intentioneel leven”.
Pfauth deelt zijn bezigheden in in geluksmakers en gelukskrakers. Geluksmakers zijn de dingen waar hij energie van krijgt, zoals werken aan iets waar je in gelooft, of iets met zo veel aandacht doen dat je de tijd vergeet. Gelukskrakers zijn bijvoorbeeld te veel geld uitgeven, de afleidende werking van sociale media en de drang om jezelf altijd maar weer te vergelijken met anderen.
In zeven stappen beschrijft de auteur hoe je gelukskrakers te lijf gaat. Van wezenlijk belang, en onderscheidend ten opzichte van andere methodes, is de manier waarop de auteur dat doet. Zorg ervoor dat je in één klap een heleboel beslissingen tegelijk neemt, bepleit hij. Ga dus niet iedere keer dat je ergens voor wordt gevraagd je afvragen of je er tijd of geld voor hebt, maar neem de beslissing dat de zaterdag altijd voor je gezin is, of dat je niet vaker dan één keer per week buiten de deur eet.
De zeven stappen klinken bekend in de oren, maar de manier waarop hij ze verwoordt is verrassend. Waar een andere zelfhulpgoeroe zegt dat het niet erg is om fouten te maken, gaat Pfauth en stap verder en roept: „Vind plezier in mislukkingen.” Het verlegt de focus van het resultaat naar het leerproces. Zie alles als oefening, wil hij daarmee zeggen. Dan krijg je meer gedaan en ervaar je meer voldoening.
Het kost in het begin tijd en energie om deze vliegwielen, zoals Pfauth ze noemt, in het leven in te passen. De winst komt daarna, als de nieuwe gewoonten net als een vliegwiel zichzelf in beweging houden en met geringe inspanning verder zijn aan te zwengelen.
Eerlijk gezegd had het niet veel gescheeld of ik had het boek van Pfauth ongelezen aan de kant geschoven. Dat komt met name door de titel ”Intentioneel leven”, woorden waar ik me maar weinig bij kon voorstellen. De sobere groene kaft, die wat afstandelijk aandoet, deed de rest. Het was de vraag op de achterflap, die ik toch nog even een blik waardig keurde, die me intrigeerde. „Waarschijnlijk weet je wel waar je gelukkig van wordt. Waarom is het dan zo lastig om er tijd voor vrij te maken?”
In tegenstelling tot de cover, heeft de inhoud van het boek me wel meteen te pakken. Al blijft de door hemzelf bedachte term ”intentioneel leven” een hobbel voor me. Dingen doordacht doen, bedoelt Pfauth daarmee. Verleg de aandacht van gelukskrakers naar geluksmakers. Het gaat over herkenbare struikelblokken als tijdsbesteding, normen en waarden, geldbesteding, de zuigende kracht van sociale media en de waarde van familie en vrienden. Hoe kan het dat zij de belangrijkste personen in mijn leven zijn, maar dat ik altijd maar weer op het punt sta ze te verwaarlozen, vraagt Pfauth zich af. Een overweging die bij velen herkenning op zal roepen.
Je kunt van mening zijn dat Pfauths boek horizontaal gericht is en dat is het in wezen ook. Toch vind ik er als christen veel lessen in die in mijn leven de aandacht meer dan waard zijn.
Intentioneel leven, Ernst-Jan Pfauth; uitg. Maven Publishing; 168 blz.; € 22,50