We zijn deze week in Oekraïne veel op pad met de vrijwilligers van de IBC (Irpin Bible Church), maar ook met de vrijwilligers van FFF (Fight For Freedom). Met elkaar proberen we mensen te helpen, die het echt nodig hebben, in Irpin, Moschun en Borodianka.
Een dame woont met haar vier kinderen in een heel klein huis. Er passen twee stapelbedden in en een los bed. De wc is een emmer, de douche ook. De dame is hoogzwanger. Haar man is er niet. Voor haarzelf is er zorg geregeld, de vrijwilligers van Hope4Ukraine helpen een septic tank plaatsen. De kinderen hebben de meeste hulp en zorg nodig. Oksana neemt ze mee naar het huis van FFF. Ze krijgen voedsel en mogen heerlijk echt douchen.
Er is ook een kidskamp georganiseerd, waar alle kinderen mogen komen en hun verteld wordt uit de Bijbel, omdat daar echte Vrede te vinden is. We gaan knutselen en spelletjes met de kinderen doen. Je ziet de gezichtjes opfleuren. Even echte aandacht; geen spanning, maar gewoon kind zijn.
Spanning is er voortdurend, ook bij de vrijwilligers van IBC en FFF. Elke dag zie je de nood om je heen. Weduwen of vrouwen van wie de man in het leger zit, moeten het alleen zien te redden met het gezin. Ook financieel, nu alles steeds duurder wordt. En hoe bewaar je dingen koel, als je regelmatig geen stroom hebt? En als je man er niet is, wie knapt dan het beschadigde huis op?
Als team bezoeken we ook gewonde militairen. We mogen ze ontmoeten en hun een aardigheidje, zoals kaas en een stroopwafel, geven. Je ziet dat het hun goed doet: de vaste vrijwilligers die hen bezoeken en dan mensen uit Nederland meenemen. Die speciaal komen om hun wat te brengen, te luisteren en met hen te bidden. We zeggen dat ze helden zijn om zo zich te geven voor hun land en volk, maar ook voor ons Nederlanders – want wij horen bij elkaar. Zij vechten ook voor onze vrijheid, onze vrede.
Terwijl we dit bezoek aan het voorbereiden waren, werd de leider van deze bezoeken gebeld. Iemand die de vrijwilligers pas nog hadden opgezocht in het hospitaal, is overleden. Hij vraagt of we de training even kunnen stoppen. Eerst bidden we met elkaar om ook dit verlies te verwerken; we bidden voor de familie die achterblijft en of er uit deze vreselijke oorlog iets goeds voort mag komen.
En dan, als we naar bed gaan valt het licht uit. Geen stroom…
Arieke Peters neemt deze week deel aan een „bemoedigingsreis” van de stichting Hope4Ukraine uit Leeuwarden. De stichting organiseert transporten met hulpgoederen naar Oekraïne. Deel 2 van drie impressies.
„De wc is een emmer, de douche ook.” beeld Arieke Peters
„Met elkaar proberen we mensen te helpen die het echt nodig hebben in Irpin, Moschun en Borodianka.” beeld Arieke Peters
