Te midden van allerlei anti-Joods sentiment is er alle reden om Gods weg met Zijn volk te blijven vertellen. Juist nu het gif van haat tegen Israël zo gretig wordt gestrooid.
Toen in mei vorig jaar 78 jaar bevrijding werd herdacht, preekte ik die zondag over Psalm 78: „…vertellende de loffelijkheden des Heeren, Zijn sterkheid en Zijn wonderen…” Drie jaar daarvóór idem naar aanleiding van Psalm 75: „Wij loven U, o God, men vertelt Uw wonderen…”
In die lijn ligt het voor de hand om dit jaar de focus te richten op Psalm 79. De aangrijpende inhoud van die psalm geeft daar ook genoeg reden voor. Toch vraag ik nu nog eens speciaal aandacht voor die welsprekende 78e Psalm.
„Laten we het niet toestaan dat onze jongeren niet meer weten dat Israël een schakel is in Gods heilsplan met deze wereld” -
Vanavond zullen we onze oorlogsdoden herdenken. Zij die vanwege brute overheersing in die vijf verschrikkelijke bezettingsjaren het leven lieten. Speciaal staan we stil bij de vele duizenden van onze Joodse volksgenoten die welbewust gedeporteerd en de dood ingejaagd werden. Over genocide gesproken. Het is een gedenken met schaamte. Want we lieten het zomaar gebeuren. „Kom vanavond met verhalen. Hoe de oorlog is verdwenen. En herhaal ze honderd malen. Alle malen zal ik wenen.”
Voor vanavond vrezen we dat dit stil gedenken op tal van plaatsen weleens verstoord zou kunnen worden. Er waart een geest van anti-Joods sentiment door de wereld, die ook ons land bepaald niet voorbijgaat. Met name sinds vorig jaar 7 oktober wordt het gif van de haat tegen Israël en het wereldwijde jodendom gretig gestrooid. Dat alles neemt inmiddels vormen aan die we in deze mate lange tijd niet zagen en hoorden. De situatie van nu roept herinneringen op aan het interbellum in de Duitse landen.
Het is wel duidelijk: vanuit antisemitische bron wordt geprobeerd de publieke opinie te infecteren. Tot heden met een ongekend succes. Laten we ons niet vergissen. Ook onze eigen jongeren zijn er gevoelig voor. Voor zover ze het nieuws volgen, putten ze veelal uit bronnen die hen regelmatig op het verkeerde spoor brengen. Het is in dit verband dat ik aandacht vraag voor de vermaning van Psalm 78.
Waarop wijst deze psalm ons? Op de heilige plicht de volgende generaties te onderwijzen aangaande de weg van de Heere met Zijn volk. We kunnen de neiging hebben deze psalm zomaar toe te passen op onze eigen nationale geschiedenis: „’s lands historieblaân”. Wat deze psalm echter bezingt, zijn Gods heilzame bemoeienissen met „Jakobs huis”. Die moeten worden doorverteld. Ook nu nog. Vrijmoedig trek ik de lijn door. Gods weg met Zijn volk in Bijbelse tijden en daarna. Tot heden toe. Laten we het niet toestaan dat onze jongeren er niet meer van weten dat Israël een schakel is in Gods heilsplan met deze wereld. Dat dit volk, in alle tijden door vijandige machten belaagd, toch Gods oogappel is en blijft.
Ik voer een pleidooi om invulling te geven aan de oproep van Psalm 78. Concreet. In de eredienst. Op de scholen. Op verenigingen en catechisaties. Wie ziet er een roeping zich voor dit doel in te zetten? Bijvoorbeeld door Bijbels-actueel lesmateriaal te ontwikkelen, meer nog dan nu voorhanden is? Met speciale aandacht voor Gods wegen met Israël, in verleden en heden. „Opdat het navolgende geslacht die weten zou en dat ze hun hoop op God zouden stellen…”
De auteur is christelijk gereformeerd emeritus predikant.
