„Waakt en bidt, dat gij niet in verzoeking komt; de geest is wel gewillig, maar het vlees is zwak.”

Toen de tijd vervuld was en onze Heere Jezus Christus zou gaan lijden voor ons eeuwig heil, waarschuwde Hij zijn leerlingen met de woorden: „Waak en bid dat u niet op de verzoeking ingaat.” Natuurlijk, een christen moet voortdurend ervoor zorgen dat niet elke nacht met slaap wordt verdaan, naar het voorbeeld van de apostel Paulus, die zei: „Met vele nachtwaken.”

Toch is er om de hele wereld te laten waken voor Christus in deze nacht een wake ingesteld die meer gewijd en heiliger is dan alle andere. Want Christus is eens en voor al gestorven, de rechtvaardige voor de onrechtvaardigen. Maar eenmaal van de doden verrezen, sterft Hij niet meer: de dood heeft geen macht meer over Hem. Door de dood die Hij is gestorven, heeft Hij eens en voor al afgerekend met de zonde. Het leven dat Hij leeft, heeft alleen met God van doen. Zo moeten ook wij onszelf beschouwen: als dood voor de zonde en levend voor God in Christus Jezus. Om dit zo grote geheim voor altijd in de herinnering vast te houden, mocht die ene nacht van het jaar waarop dit gebeurde, in geen geval op dezelfde manier voorbijgaan als de andere nachten.

Aurelius Augustinus
bisschop te Hippo
(”Sermo 196a1”, 417)