„Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: De ure komt en is nu, wanneer de doden zullen horen de stem des Zoons Gods, en die ze gehoord hebben, zullen leven.”

Hier is geen liefhebber van Christus of hij zal in zijn hart, bij het horen van deze tekst, wensen dat het heden de gelukkige dag en ure mocht zijn waarin dit woord vervuld wordt. Daar is geen dode ziel in deze gehele vergadering waarvoor dit woord geen deur der hoop opent. De tafel van het avondmaal, die voor uw aangezicht is, is niet voor de doden, maar voor de levenden; dit sacrament wordt een dankzegging, een lied des lofs genoemd. Maar wie zijn in staat om het te zingen? Daar wordt gezegd (Jesaja 38:19): „De levende, de levende, die zal U loven.” Maar zo wij heden een dood gezelschap zijn, dan zal het doel van het sacrament verloren zijn en God zal geen lof van ons ontvangen. Als er mochten zijn die vrezen dat dit het geval is en mij dus vragen: „Is er enige grond om te mogen hopen dat zulke dorre doodsbeenderen zullen leven?” zo antwoord ik: „Ja, daar is dienaangaande hoop; want de Heere des levens heeft er Zijn Woord voor gegeven, waarop u uw geloof en hoop bouwen mag, dat er een levendmakende ure te komen staat en reeds gekomen is.” Want Hij zegt: „Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: De ure komt en is nu, wanneer de doden zullen horen de stem van de Zoon van God, en die ze gehoord hebben, zullen leven.”

Ralph Erskine, predikant te Dunfermline (”Verhandeling over Johannes 5:25”, 1744)

Ralph Erskine (1685-1752) was een Schots puriteins predikant. Hij was tot zijn dood verbonden aan het Schotse Dunfermline. Hij was de jongere broer van Ebenezer Erskine.