„En bedroeft de Heilige Geest niet, door Welke gij verzegeld zijt tot de dag der verlossing.”

Een koninkrijk heeft hoven waar de onderdanen de wil van hun koning ontvangen en de weldaden van zijn regering genieten. Evenzo heeft David van de Kerk van het Oude Testament –hij sprak inzonderheid van Jeruzalem, een voorbeeld van de Kerk van het Nieuwe Testament– gezegd dat daar de stoelen des gerichts gezet zijn, de stoelen van het huis Davids, waarheen de stammen opgaan, de stammen des Heeren, tot de getuigenis Israëls (Psalm 122:4-5).

De Kerk van Christus, zelfs de strijdende Kerk, heeft haar gerichtsplaatsen van regering, alwaar de sleutel van de tucht geoefend wordt. Ook heeft zij haar gerichtsplaatsen voor de godsdienst, alwaar de leer en de ordonnantiën van de godsdienst worden bediend.

Een koninkrijk heeft zijn zegel. Wij horen doorgaans van het grote zegel van het koninkrijk spreken, dat gewoonlijk aan voorrechten wordt gehangen, tot hun bekrachtiging. Zo heeft Hij ook in het Koninkrijk van Christus twee publieke zegels gehangen aan het voorrecht van het verbond der genade, namelijk de doop en het avondmaal des Heeren, die aan u uitgedeeld worden, tot bevestiging van uw geloof in de vastigheid van het voorrecht.

O, hoe gelukzalig is de mens die het inwendige zegel van het sacrament en ook het geheime zegel van de Heilige Geest daarbij ontvangen heeft! Want zulk één is verzegeld tot de dag der verlossing (Efeze 4:30).

Ebenezer Erskine,
predikant te Portmoak

(”Vijf verhandelingen”, 2021)