Convent moet CGK uit vechtmodus halen
Wie als betrokken waarnemer de achterliggende anderhalf jaar de ontwikkelingen in de Christelijke Gereformeerde Kerken (CGK) volgde, hield zijn hart vast. Was hij hier nu echt getuige van een kerkverband dat bezig is uit elkaar te vallen?
Het was moeilijk je aan die indruk te onttrekken. Steeds weer gebeurden er op classes en particuliere synoden dingen die in het kerkverband nooit eerder hadden plaatsgevonden. De classes Zwolle en Den Haag wierpen min of meer de handdoek in de ring. Door alle onenigheid over met name vrouwen in het ambt zagen zij zich genoodzaakt hun activiteiten af te schalen tot het hoogstnoodzakelijke. De gemeente Ouderkerk aan de Amstel trok zich terug tot op het randje van de classis Amsterdam. De classis Den Haag schortte de banden met de cgk Zoetermeer op, al moest zij dat besluit later weer opschorten.
Kortom, op allerlei manieren begon het normale kerkelijke samenleven in de CGK spaak te lopen. Neem de gang van zaken in de classis Den Haag. Die had voor haar werk vorig jaar maar liefst zeven vergaderingen nodig. Voortdurend werden tegen besluiten die zij nam revisieverzoeken of appels ingediend, ook door gemeenten van buiten de classis. Het laat zien hoe de diepe tegenstellingen in het kerkverband, die ook de uitleg en het gezag van de Bijbel raken, steeds meer langs juridische weg worden uitgevochten. Met als gevolg: almaar dieper wegzakken in een kerkrechtelijk moeras.
Zo bezien valt het te waarderen dat deputaten vertegenwoordiging in deze bijzondere omstandigheden een bijzonder initiatief namen. Vrijdag nodigden zij alle kerkenraden in de CGK uit voor een convent, een grote vergadering, in april. Daar zal de vraag onvermijdelijk aan de orde komen of de circa 180 cgk’s nog wel samen verder willen en kunnen.
Gaat dit convent de eenheid in de CGK herstellen? Dat valt moeilijk te geloven. De tientallen gemeenten met vrouwen in het ambt gaan hun beleid echt niet meer terugdraaien. Een werkelijkheid die met name de rechterflank van het kerkverband nauwelijks of niet kan dragen.
Gegeven deze situatie kan het convent al geslaagd genoemd worden als het op 20 april zou lukken met elkaar uit de vechtmodus te geraken. En als voorkomen zou kunnen worden dat, zoals ds. S.P. Roosendaal en ds. J. van Vulpen vorige week zeiden, „de boel ongecontroleerd stukgaat”. Want met hoeveel narigheid gaan kerkscheuringen niet steevast gepaard? Wie de jaartallen 1953, 1967 of 2004 noemt, bezorgt veel oudere of minder oude mensen meteen buikpijn.
Ook zou het winst zijn als cgk’s die vrouwen in het ambt hebben, waarvan velen al jarenlang nauw samenwerken met voormalige vrijgemaakte en Nederlands gereformeerde kerken, zich de vraag zouden stellen of het, in het belang van de CGK als geheel, niet beter zou zijn als zij volledig naar de Nederlandse Gereformeerde Kerken zouden overgaan. Nee, dat lost niet alle problemen in de CGK op. Maar het zou wel druk van de ketel halen.
