„Och, dat Israëls verlossing uit Sion kwam! Als de Heere de gevangenen van Zijn volk zal doen wederkeren, dan zal zich Jakob verheugen, Israël zal verblijd zijn.”

Tijdens het Oude Testament ontbrak het aan de ware gerechtigheid, aan de levende gemeenschap met God en aan de zalige hoop op de eeuwigheid. Daarom wordt die kreet van vurig verlangen en smart vernomen: „Och, dat Israëls verlossingen uit Sion kwamen! Als de Heere de gevangenen Zijns volks zal doen wederkeren, dan zal zich Jakob verheugen en Israël zal verblijd zijn.” Naar deze vreugde zagen koningen en profeten uit.

Toen de Geest des Heeren hun de Zoon van David als de grote uitredder aanwees, was het alsof hun heil en verlossing plotseling zou komen. Maar pas toen de tijd vervuld was, zond God Zijn Zoon. In Hem ging de Zon der gerechtigheid op over de donkere aarde. Alleen hij, die Jezus heeft, kan zeggen: „De nacht is voorbij gegaan en de dag is nabij gekomen.”

Volgens onze tekst is Hij ons heil: onze volkomen Hulp, waardoor wij uit de diepste nood van onze zondeval gered worden. Overeenkomstig dit heil, heeft Jezus Zich bij Zijn eerste komst op de aarde, geopenbaard. Waarom riep al het volk: „Hosanna, de Zone Davids?” Waarom huldigden zij Hem als hun koning en Heere? Omdat Hij hun zieken gezond, hun blinden ziende, hun stommen sprekende en hun doden levend maakte. Omdat Hij hun armen het Evangelie van het Koninkrijk verkondigde, zodat allen door Hem toegebracht werden tot de zaligheid van het Nieuwe Verbond.

Sixt Karl von Kapff,
predikant te Korntal

(”Keur van leerredenen”, 1859)