Op het erf van Van Woerden valt als eerste de imposante garage op. Vier brede roldeuren - het mag duidelijk zijn dat op deze plek een autoliefhebber woont. Het ene automerk is echter het andere niet. In het gezin van de docent economie aan de scholengemeenschap Pieter Zandt rijden ze alleen met Volvo’s. „Die zijn veilig, oerdegelijk en motorisch niet kapot te krijgen.”

Gewoonlijk bestuurt Van Woerden een Volvo van zo’n tien jaar oud. Achter een van zijn garagedeuren glimt echter zijn ware trots: een antracietgrijze Volvo Amazon uit 1966. ’s Zomers toert hij ermee door het land, zo’n 1000 kilometer per jaar. Zolang het niet regent, want „regen is funest voor zo’n oude wagen.” Een doorgeroeste Volvo 164 -„één auto, zes cilinders en vier deuren”- die aan de weg staat, toont het inderdaad trieste gevolg van lange blootstelling aan het Nederlandse weer. In 1981 haalde Van Woerden de 164, zijn eerste Volvo, voor 800 gulden bij de sloop vandaan. De Amazon, „mijn jongensdroom”, werd een jaar later overgenomen van een ouder echtpaar. Eigenlijk zou de wagen naar een neefje van de eigenaar gaan. Die zag het restaureren van de verroeste voorschermen van de bolide echter niet zitten. Van Woerden wel. Die draaide toen al zijn hand niet om voor het vervangen van wat plaatwerk. Met behulp van de Volvoclub ”V44” scharrelde hij de noodzakelijke onderdelen bijeen. Een ware uitkomst, zo’n club, want elk schroefje moet bij Van Woerden origineel zijn.

Hoewel de auto al in 1982 werd gekocht, reed Van Woerden pas in 1999 zijn eerste ritje met de Amazon. Bij tijd en wijlen sleutelde hij druk aan de auto, maar de verbouwing van de boerderij, een studie en zijn gezin slokten de nodige tijd op. Tot een collega lucht kreeg van het stukje geschiedenis in Van Woerdens garage. „Hij wilde hem graag gebruiken tijdens zijn huwelijk. Er moest nog heel wat aan worden gesleuteld, maar nu had ik een stok achter de deur.” Na enkele maanden zwoegen was de wagen op tijd klaar.

Na de restauratie van de Amazon werd twee jaar geleden een nieuw ’project’ aangeschaft. Alweer een jongensdroom: een Volvo 444 uit 1954, beter bekend als katterug. Met een gedeelde voor- en achterruit. „Een brilletje.” Na het plaatsen van een ander dak wacht Van Woerden opnieuw het nodige opknapwerk. „Schuren, plamuren en weer schuren.” De autoliefhebber kijkt echter alweer verder. „Als deze af is, koop ik misschien een Volvo P1800 sportwagen uit de jaren zestig. Ik weet nog wel een mooie te staan.”

Van Woerden pompt naar eigen zeggen geen gigantische bedragen in zijn hobby. „Dat kan ik niet maken tegenover mijn gezin.” Daarnaast nemen de auto’s door het vele restauratiewerk fors in waarde toe. De voor 800 gulden op de kop getikte Amazon is, na restauratie voor een bedrag van nog geen 2000 euro, in de huidige staat goed voor minstens 7000 euro. „Maar daar gaat hij dus echt niet voor weg.”

Voor een gloednieuwe Volvo loopt Van Woerden nog wel warm, maar voor een nieuwe Opel of Volkswagen haalt hij zijn neus op. „Nieuwe auto’s zeggen me verder weinig. Daar zit geen gevoel in.”

Ondanks de emotie die oude Volvo’s bij hem losmaken, blijft zelfs voor Van Woerden een auto uiteindelijk blik. „Het is een hobby, maar het moet wel leuk blijven. Mijn gezin gaat voor. Ik ga ook echt niet met een föhn langs mijn auto wanneer er wat regenspetters op zitten.”