Haar antwoord: „Al leven onze jongeren in een veranderde tijd en een wereld, al bestaat er een groot verschil tussen de taal van de jongelui en die van de kerk en de vorige generaties, toch is het menselijk hart niet veranderd en daarom blijft de taak de jongeren in de Bijbel en de gezonde leer te onderwijzen.”

Henrieke Hoogendijk, moeder, mediapedagoog en podcast-maker sprak zaterdag in Gouda in het Hoornbeek-college op de toerustingsdag Jongerenwerk, die was georganiseerd door het Deputaatschap Opvoeding Onderwijs Catechese (DOOC) van de gereformeerde gemeenten in Nederland (GGiN). Het thema was ”Sterker in je schoenen”.

Impulsief

„Jongeren staan niet altijd open voor je boodschap,” zo waarschuwde Hoogendijk, „maar dat is mede verklaarbaar vanuit de ontwikkelingsfase van de deelnemers aan de jeugdverenigingen omdat zij als teenagers en pubers nogal eens impulsief kunnen zijn.”

Jeugdwerkleiders moeten beseffen dat taaluitingen van jongeren nogal verschillen van de kerktaal en het taalgebruik van vroegere generaties. Ook is er onderscheid tussen de geestelijke dimensie van Bijbeltaal en de taal in het alledaagse gebruik. Het is een diep geestelijke waarheid dat de mens geneigd is zijn naaste te haten, maar dat is niet zomaar toepasbaar op de verhouding met sympathieke buren, zo betoogde de mediapedagoog.

Met Titus 2 als leidraad gaf Hoogendijk aanwijzingen over hoe jongeren te onderwijzen in de ”gezonde leer”. De gezonde leer leidt –volgens de kanttekeningen bij de Statenvertaling– tot „geestelijke gezondheid” en dat is dat zij persoonlijk de Heere Jezus leren kennen, aldus de pedagoge, die erop wees dat jongeren in een kerkelijke omgeving zich vrij in hun eigen taal moeten kunnen uiten. Al zijn er jongeren die zich van de kerk afzetten, toch willen jongeren ook graag loyaal zijn en bij een gemeenschap horen.

In dit verband wees Hoogendijk op het belang van het kunnen wijzen op goede voorbeelden in de eigen gemeente. „Zijn er goede identificatiefiguren? Kunnen de jongeren in hun omgeving leesbare brieven van Christus zien? De tijdgeest alleen typeren is niet genoeg, richting geven is belangrijker. Kunt u als jeugdwerkleider jongeren in deze wereld een perspectief bieden? Onbekeerd jeugdwerk verrichten is een onmogelijkheid.”

Twaalf stenen

Ds. J.A. Weststrate, predikant van de gereformeerde gemeente in Nederland (Gouda-Stationsplein), opende met een meditatie over Jozua 4, vers 1 tot 8.

„Om de jeugd blijvend op Gods grote daden te wijzen,” zo zei ds. Weststrate, „moest een monument van twaalf stenen worden opgericht als een teken van Gods almacht, een teken van Gods trouw en verlossing in Christus. De Heere had de watermassa’s gestopt om zo in de Jordaan een weg te maken waar geen weg was.”

De Goudse predikant vroeg de aanwezigen: „Kunt u Gods grote daden aanwijzen in de geschiedenis van ons land, in de kerkgeschiedenis van onze gemeenten en het eigene van onze gemeenten? Bent uzelf persoonlijk een teken?” Vervolgens wees ds. Weststrate op de gedenktekenen van doop en avondmaal. „Ook op de jeugdverenigingen moet er vanuit Gods woord uitleg zijn over de tekenen van doop en avondmaal en niet alleen over de thema’s van deze tijd en samenleving.”

Tenslotte wees ds. Weststrate erop dat de jeugdwerkleiders Gods grote daden niet alleen in woorden moeten uitdragen maar ook in een leven van kinderlijke vrees en diep ontzag voor de Heere.