In grote delen van Europa gold 2022 als het warmste jaar ooit gemeten. De zomer van datzelfde jaar kenmerkte zich door extreme droogte en meerdere hittegolven. Veel duidt erop dat ook de komende maanden hierdoor gestempeld zullen worden. Nu al kampen landen als Spanje, Portugal, Italië en Frankrijk met watertekorten en hitte. In Spanje waren er de afgelopen tijd al meer bosbranden dan in dezelfde periode vorig jaar. En de maand april was in zowel Spanje als Portugal de warmste en de droogste ooit.

Die omstandigheden beperken zich niet tot Zuid-Europa. Britse onderzoekers stelden onlangs dat landen als Afghanistan, China en Australië grote kans lopen op nieuwe, record brekende hittegolven. Nu zal menig krantenlezer daar wellicht niet direct van opkijken. Maar in het lijstje van risicolanden prijken ook Duitsland, België én Nederland. Volgens de onderzoekers zijn in deze West-Europese landen statistisch gezien vaker periodes van extreme hitte te verwachten.

Dat de gevolgen van klimaatverandering veelzijdig en complex zijn, blijkt wel uit het feit dat een regio als Noord-Italië juist kampt met hevige regenval. Waar dat toe kan leiden, weten ze in Limburg maar al te goed. Feit is dat het op drift geraakte klimaat leidt tot allerlei weersextremen, die zich steeds vaker voordoen.

Hoe moeten we ons als mensen tot deze extremen verhouden? De problematiek is zo groot dat die het individu al snel boven het hoofd stijgt. Dat de klimaatdiscussie zo sterk gepolariseerd is, maakt het er allemaal niet eenvoudiger op. Waar de een uit protest een snelweg bezet, blijft de ander onbekommerd vliegreizen maken. Deze week nog vertelde een vrouw in het Algemeen Dagblad dat ze een abortus onderging „vanwege de klimaatcrisis”.

Intussen is een nieuwe markt ontstaan van klimaatpsychologen die gespecialiseerde hulp bieden aan mensen die leiden onder angst en depressie als gevolg van de klimaatverandering. Nu is het klimaat iets waar –volgens het CBS– een meerderheid van de bevolking zich zorgen over maakt, dus is het ook niet zo vreemd dat hulpverleners daarmee te maken krijgen.

Toch is er voor christenen een ander perspectief. Zij mogen geloven dat de wereld en dus ook de weersextremen in Gods hand zijn. Ze stellen zich onder Zijn voorzienig beleid. Dat betekent niet dat ze hun schouders mogen ophalen over droogte en hitte die delen van de wereld teisteren. Ieder heeft daarin zijn verantwoordelijkheid, in gebed en daad. Bijvoorbeeld door sober en matig te leven en bij te dragen aan verduurzaming. Maar ook door hen te steunen die, bijvoorbeeld in de Hoorn van Afrika, nu al ernstig lijden onder de gevolgen van de klimaatcrisis.