Koning David is gekomen aan het einde van zijn leven. Zijn zoon Salomo zal hem als koning van Israël binnenkort opvolgen. De laatste psalm die David dicht, Psalm 72, is dan ook een gebed voor Salomo met het oog op diens aanstaande regeringsperiode.

Tegelijk is deze psalm meer dan dat. Uit de inhoud van de psalm wordt duidelijk dat bepaalde passages nooit (alleen) op Salomo van toepassing kunnen zijn. Nee, David zingt in dit lied, verlicht door Gods Geest, ook en vooral over zijn grote Zoon, Die zal komen op aarde. De Heere heeft David immers in een verbond met hem (2 Sam. 9) beloofd dat uit zijn nageslacht de beloofde Messias geboren wordt: Jezus Christus. De koning die David bezingt in deze psalm ontfermt zich over zwakken en ellendigen en hij neemt het op voor de rechtvaardigen. En juist daarom zal hij worden erkend en gehuldigd als een goede en rechtvaardige koning. Niet alleen door zijn onderdanen in Israël, maar ook door de omliggende volken. Ze zullen hem vol eerbied, bewondering en liefde toejuichen: „En hij zal leven!” Of, zoals we ook mogen vertalen, als een wens: „Moge hij leven!”

Koning Salomo is inmiddels al eeuwen geleden gestorven. Omdat hij, evenals wij, een kind van Adam was. Wij zijn mensen die eens de dood voor het leven gekozen hebben in onze zondeval en die daarom ook allemaal eens zullen sterven. Het oordeel van de dood rust al op ons in al zijn verschrikking; als we zonder Christus verder leven… Juist tegen deze inktzwarte achtergrond gaat het Evangelie heerlijk schitteren in deze tekst. Alleen in Christus zijn de woorden van deze tekst volle werkelijkheid geworden. Hij is eenmaal de kruisdood gestorven op Golgotha, maar Hij is ook opgestaan uit de dood in de hof van Jozef van Arimathea. Ja, Hij heeft alle machten van zonde, duivel, dood en graf overwonnen. Hij leeft nu tot in alle eeuwigheid, als Borg voor zondaren. Deze Koning roept in het Evangelie Zijn vijanden tot geloof en bekering. En Hij sluit daarbij niemand buiten. Hoor maar: „Ik ben de Opstanding en het Leven; die in Mij gelooft, zal leven, al ware hij ook gestorven” (Joh. 11:25). Hij verbindt ook de kracht van Zijn opstanding aan Zijn stem, zodat geestelijk doden worden wedergeboren tot een levende hoop. Deze trouwe Koning bewaart ook Zijn onderdanen in het geloof, dwars door de strijd van het christenleven heen. Zo gaat Hij rusteloos door om het welbehagen van Zijn Vader te volvoeren, ook in 2023. Want Koning Jezus leeft. Wat een troost voor Zijn onderdanen: omdat Hij eeuwig leeft zullen zij eeuwig leven. Waar het geloof (voor het eerst of opnieuw) op deze levende Koning van de Kerk ziet, worden er diepe verwondering en aanbidding in uw hart geboren. En het zingt in uw ziel: „„Zo moet de Koning eeuwig leven!”, bidt elk met diep ontzag.” Zingt u ook mee?

„En Hij zal leven.” - Psalm 72:15a