Het is zo stil in het kerkelijk leven. Het is middernacht geworden. In de wereld en in de kerk.

De Heere Jezus heeft door middel van vele gelijkenissen gesproken. We kunnen de gelijkenis van de wijze en de dwaze maagden wel met onze tijd vergelijken: kaf en koren, een zichtbare en een onzichtbare kerk. Waar horen u en ik bij? Bij de wijze of bij de dwaze maagden? Hier wordt gesproken over het Koninkrijk der hemelen. In de zichtbare kerk bevinden zich wijze en dwaze maagden. Samen zijn ze op weg naar een bruiloft. Allen worden maagden genoemd, zowel de dwaze als de wijze. Hun lampen zijn brandende. Echter, het zaligmakende werk des Geestes wordt bij de dwaze maagden gemist. We zien in deze gelijkenis dat de nadruk valt op de bevindelijke kennis van de waarachtige bekering, zoals God die heeft willen verheerlijken in het leven van de wijze maagden. De ware droefheid naar God is hun niet onbekend gebleven. Wat een wonder wordt het voor een mens als de weg der zaligheid ontsloten mag worden in die enige Borg en Middelaar.

Zij hebben olie in hun vaten, dat wil zeggen: geloof, hoop en liefde. Ze zijn op weg naar de bruiloft. Om met de Bruidegom verenigd te worden. Daar gaat hun hart naar uit. Ze hebben de dag van Zijn verschijning lief gekregen. Maar, in de gelijkenis wordt ook over dwaze maagden gesproken. Wie zijn dat? Uitwendig is er geen onderscheid. Keurige kerkmensen die ook op weg zijn naar de bruiloft. Wel olie in de lampen, maar helaas geen olie in de vaten. Zij missen de ware bevinding van het genadeleven. Het is nabijkomend werk met een historisch geloof waardoor zij zich bedriegen voor de eeuwigheid.

Wat aangrijpend in deze gelijkenis: het is middernacht geworden. Nacht in de wereld, nacht in de kerk. Wat was daar de oorzaak van? Omdat de Bruidegom vertoefde. Als nu de bruidegom vertoefde, werden zij allen sluimerig en vielen in slaap. De wereldse beslommeringen hadden zowel de wijze als de dwaze maagden zo in beslag genomen dat ze allen in slaap waren gevallen. Zo zal het ook zijn met de wederkomst van Christus. Er lijkt dan geen onderscheid meer tussen de wijze en de dwaze maagden.

Doch dan is er geroep midden in de nacht. Zie, de bruidegom komt, gaat uit hem tegemoet. Hebben u en ik dan olie in de vaten? Hebben we door genade onze Rechter om genade leren smeken? Is er dan een Borg voor onze hemelhoge schuld? Gods volk in ons midden: Zijn wij wakende? Is onze lamp brandende? Verwachten wij de komst van Christus als die hemelse Bruidegom? De dwaze maagden hadden geen olie in de vaten. We horen hen roepen: „Geeft ons van uw olie, want onze lampen gaan uit.” O, wat erg, want dan kan het niet meer. Voor hen is het te laat, ja voor eeuwig te laat. O, iedere zondag onder het Woord gezeten. Jaar in, jaar uit. Dan zullen hun lampen uitgeblust worden tot in eeuwigheid. O, hoe aangrijpend is deze gelijkenis. Ook voor onze tijd.

En de wijze maagden, wat lezen we van hen? „En die gereed waren, gingen met hem in tot de bruiloft, en de deur werd gesloten.” Zullen u en ik er ook bij behoren?