Veel dagen in het jaar zijn benoemd tot een bepaalde themadag. U kunt het zo vreemd niet verzinnen of er is wel een speciale dag of week in het jaar die aan dat thema aandacht besteedt. Op zo’n dag en in zo’n week mag de aandacht eens speciaal gericht zijn op bepaalde zaken.

Als christenen mogen we zeker op onze christelijke feestdagen de aandacht vestigen op Hem Die geleden heeft, maar ook is opgestaan. Christus heeft de dood overwonnen en geeft het leven. Dat mag zeker onze aandacht hebben.

Ook in onze gezinnen mogen we de aandacht vestigen op Hem. Want juist in godvrezende gezinnen wordt Gods Kerk gebouwd. Daarin mogen we als opvoeders Gods grote daden tot leven brengen. Bij de doop hebben we beloofd dat we onze kinderen zouden onderwijzen in de leer zoals die in Gods Woord beschreven is.

In het gezin mogen we onze kinderen voorgaan en voorleven in het zoeken van en het wandelen met God. Wat is het dan van groot belang dat we zelf uit deze bron putten en dat onze kinderen dat merken. Dat is niet alleen een zaak van het verstand, maar dan draait het ook om het hart. Hoe leef en gedraag ik me voor het aangezicht van de Heere? Wat hebben we als opvoeders een mooie en verantwoordelijke taak gekregen. Dan staat opvoeding niet alleen in het licht van het brengen tot volwassenheid, maar gaat het ook om opvoeden naar de eeuwige bestemming.

Satan doet er alles aan om dit in onze gezinnen te verstoren. Hij is steeds op zoek naar manieren om onze gezinnen kapot te maken, om ze te verbreken. De samenleving heeft juist hechte gezinnen nodig. Zijn onze gezinnen nog hoekstenen van de samenleving? Is ons gezin nog de plaats waar het kind Bijbelse normen en waarden aangereikt krijgt?

In de gezinnen wordt de basis gelegd voor het leven. Juist die eerste periode is zo belangrijk en vormend. Denk maar aan de eerste relatie die een kind aangaat, de relatie met de ouders. Deze verbintenis bepaalt hoe je later als mens in het leven staat. Zo vormt zij de basis voor hoeveel vertrouwen we in andere mensen hebben en hoeveel zelfvertrouwen we opbouwen. Leert het kind in ons gezin dat er mensen om hem heen staan? Zijn we thuis beschikbaar voor elkaar?

Er komt veel op opvoeders af. Er zijn zoveel dingen die de aandacht vragen. De wereld waarin we leven, vraagt van ouders heel veel energie. Dat is soms vermoeiend. Zijn we door alle drukte nog voldoende betrokken? Lukt het ons om voldoende structuur en duidelijkheid te bieden? Of geven we soms dingen toe omdat we te druk zijn met andere zaken of omdat we het moeilijk vinden om van ons kind te houden en tegelijkertijd streng te zijn?

In de praktijk is het niet altijd gemakkelijk om steeds te bieden wat een kind nodig heeft. Er zijn zoveel dingen waar we aan moeten denken. Dat kan ons ook onzeker maken. Doe ik het wel goed? Vraag ik niet te veel van mijn kind?

Als opvoeders hebben we veel ballen in de lucht te houden, zijn er veel dingen die onze aandacht vragen. Laten we uit liefde steeds aandacht voor ons gezin houden. God heeft het Zelf beloofd: „Waar liefde woont, gebiedt de Heer’ de zegen: daar woont Hij Zelf, daar wordt Zijn heil verkregen en ’t leven tot in eeuwigheid” (Psalm 133:3 berijmd).

Ons gezin heeft iedere dag onze aandacht nodig. Aan een ”week van het gezin” hebben we niet genoeg. Dit is een thema van dag tot dag, ons hele leven lang.

De auteur is preventiemedewerker bij Stichting De Vluchtheuvel.