Wij moeten beseffen dat onze presentie als christen pas goed werkt als er eerst gesproken is over de noodzaak van geloof en bekering. En ja, dat is polariserend, want het Evangelie schetst twee soorten mensen: behouden of verloren.
De kop boven het artikel dat een uitwerking is van de toespraak waarmee drs. Jan Kloosterman MBA afscheid nam van de RMU, ”Christenen zijn zoutend present maar bijten niet” (RD 18-2), is een heel goede beschrijving van de huidige refocultuur en van veel andere christelijke subculturen. Kort samengevat is de strekking van het artikel dat een christen helder moet zijn over zijn Bijbelse grenzen en dat hij vooral geen aanstoot moet geven of onnodig de lachlust moet opwekken bij andersdenkenden. „Men leest christenen vooral in hun doen en laten”, schetst de auteur. „Christenen polariseren niet en bijten niet.”
Het is waar. Ons gedrag als christenen is erg belangrijk, maar mensen om ons heen worden niet behouden door te kijken naar ons gedrag. Helaas miste ik in het artikel het getuigend gesprek. Presentie is namelijk pas effectief als ze gepaard gaat met getuigen van het reddende Evangelie. Mensen worden niet behouden door naar gedrag te kijken, maar door woorden, horen en geloof (Romeinen 10:14).
Vanuit mijn werk als evangelist spreek ik vaak ongelovige mensen die respect hebben voor hun kerkelijke collega’s of buren. Ze zeggen vaak: „Het zijn nette, aardige mensen. Ze hebben wat achterhaalde normen en waarden, maar doen geen vlieg kwaad.” Als ik vervolgens vraag of die kerkelijke buren wel eens uitgelegd hebben hoe je in de hemel kunt komen en dat er ook een hel is, moeten ze de vraag vaak met ”nee” beantwoorden.
Polariserend en bijtend
Wij moeten goed beseffen dat onze presentie (áls die tenminste positief is) pas echt werkt als er eerst gesproken is over de noodzaak van geloof en bekering. En ja, dat ervaren veel mensen toch echt vaak als bijtend. Dat doet pijn in de wond van de zonde. En ja, dat is ook polariserend, want het Evangelie schetst twee soorten mensen: behouden of verloren.
Vervolging
De reactie is vaak één van beide: of mensen willen meer hiervan horen of ze gaan zich aan je ergeren en stoten (Johannes 15:19). Nu pas komt presentie om de hoek kijken. Voorafgaand aan de Bijbelverzen die over zout en licht gaan (Mattheüs 5:13-14) staan de verzen die over vervolging en smaden gaan (5:10-12). Pas als spreken niet meer mogelijk is, zal de presentie tot een getuigenis zijn en bevestigen dat wat gezegd is werkelijkheid is voor de gelovige (zie voor deze volgorde ook Titus 2:7-8, 1 Petrus 2:12 en 1 Petrus 3:15-16).
In de vele spreekbeurten die ik over deze onderwerpen heb mogen houden, hoorde ik christenen vaak zeggen dat ze het moeilijk vinden om van Christus te getuigen: „Dan maak je je niet populair.” Ze zwijgen dan liever en proberen netjes te leven en er te zijn voor de mensen (presentie).
Dit lijkt natuurlijk heel sympathiek, maar als dit proces doorgaat, weet straks niemand meer waarom we op een bepaalde manier leven en dat er een God in de hemel is voor Wie ieder mens moet verschijnen.
En ja, je zult ook eerst zelf van het zout geproefd moeten hebben en het Licht hebben moeten ontvangen. Persoonlijk geloof in Christus is dan ook belangrijk, want anders zal er geen helder bazuingeklank zijn.
Angst
We moeten de mensen die behoren tot de achterban van de RMU en de christelijke (reformatorische) minderheid in Nederland dus juist voorhouden dat ze getuigen van Christus én we moeten hen daarvoor toerusten. Hen leren omgaan met het zout van het Evangelie, dat soms ook ”bijtend” is. (Denk ook aan de rede van Stefanus en aan wat Johannes de Doper Herodes voorhield.)
Veel mensen zijn bang voor de gevolgen van het delen van het Evangelie. Enkel presentie kan dan dus een antwoord zijn. We zullen echter moeten leren dat Jezus volgen ook offers kost. Zijn we hiertoe bereid?
We zullen moeten leren spreken met twee woorden, ongeacht wat de reactie is. Als christenen hiermee biddend omgaan, dan is hun leven onmiskenbaar een getuigenis. Dan bevestigt en verduidelijkt hun leven, zoals de plaatjes in een stripverhaal, wat de inhoud van het Evangelie is.
Jaloers
Ik kom in mijn werk regelmatig mensen tegen die door contacten met vrienden of collega’s tot geloof zijn gekomen. Recent vertelde iemand me nog: „Mijn collega was christen geworden, had het vaak over Jezus en riep me op om in Hem te geloven. Ik was het helemaal niet met haar eens, maar toen ik de positieve verandering in haar leven zag, was ik jaloers op haar. Ik nam haar woorden serieus en ben zelf ook tot geloof gekomen.”
Over presentie gesproken…
De auteur is voorzitter van de Stichting Evangelisatie Sjofar.
