Tegen die achtergrond kun je rust tot op zekere hoogte uitleggen als stilstand, oftewel als het voorlopig achterwege blijven van verdere verslechtering.

Toch geeft het bepaald te denken dat de bewindslieden van Rutte IV sluipenderwijs zijn begonnen te spreken en te schrijven over abortus als ware het een mensenrecht. Zie bijvoorbeeld de Kamerbrief van eind november waarin de ministers Dijkgraaf (D66) van Onderwijs, Hoekstra (CDA) van Buitenlandse Zaken en Schreinemachter (VVD) van Buitenlandse Handel hun zorgen uitten over de toenemende druk op die mensenrechten. Ter illustratie haalden zij het schrappen van abortus als een van de federale VS-rechten van stal.

Zeiden de drie daarmee daadwerkelijk met zoveel woorden dat abortus grondiger en beter moet worden beschermd, als betreft het een mensenrecht? Het gegeven antwoord vanuit de betrokken ministeries op een vraag van het Reformatorisch Dagblad daaromtrent was weliswaar nog ietwat omfloerst, maar niettemin voldoende duidelijk: ja.

Het is nog niet helder in hoeverre het kabinet met die reactie al een voorschot neemt op zijn positiebepaling ten aanzien van een initiatiefnota van D66 over abortus, die later dit jaar aan de orde komt. Die nota spoort Nederland aan om aan te haken bij al die EU-landen die abortus wensen op te nemen in het Handvest van de Grondrechten van de EU. Gezien de recente uitingen lijkt er bij het kabinet sprake te zijn van een zekere welwillendheid. Dat baart zorgen, want de lobbyisten die strijd voeren om abortus echt als (internationaal) mensenrecht verankerd te krijgen, volgen een agenda die vrijwel steevast meerdere actiepunten bevat. Zoals bijvoorbeeld het criminaliseren van wakers bij abortusklinieken. Of, het verdacht maken van prolifeorganisaties die rond abortus opiniërend bezig willen zijn. Of, het nog verder op afstand plaatsen van het strafrecht, net zo lang tot abortus als normaal medisch handelen wordt gezien.

Alleen al daarom zou het goed zijn als de christelijke partijen in de Kamer het kabinet bijtijds vragen om duidelijkheid én om uiterste voorzichtigheid. Mocht Nederland met een meerderheid van de EU-landen uitspreken abortus te zien als een mensenrecht en mocht dat op enigerlei wijze worden geformaliseerd, dan zal de vervolgvraag onherroepelijk zijn hoe mensenrechtenproof de Nederlandse abortuswet is. Die is verre van volmaakt, maar brengt nog altijd wel tot uitdrukking dat abortus geen normaal medisch handelen is en dat beginnend menselijk leven beschermwaardig is.

Die beschermwaardigheid moet de wet blijven bieden. Er is reden het kabinet aan te sporen terug te keren van dit glibberige sluipweggetje.