Brief van de hoofdredactie: Rond de tafel
„Daar wil het RD zijn vingers niet aan branden”, meende Andries Knevel een paar maanden geleden. Waar niet aan? De voormalige EO-presentator verwees naar een lezing van de hersteld hervormde predikant dr. G.A. van den Brink, afgelopen zomer: ”Het Evangelie zonder kleine lettertjes”. Volgens Knevel „een discussie over de meest wezenlijke zaak die er is in de refozuil, namelijk: hoe wordt een mens zalig.”
Inderdaad was het een belangrijk thema dat ds. Van den Brink aansneed. Volgens hem klinkt in een deel van de reformatorische kerken geen welmenend aanbod van genade. Integendeel. Sommige predikanten zouden de indruk wekken dat het Evangelie een valstrik, een landmijn, een muizenval is, stelde hij. (Te) scherpe taal. Geen wonder dat zijn betoog tot felle reacties leidde.
Waarom schreef het RD er dan niet over? Was dat, zoals Knevel zei, omdat dit honderd keer gevoeliger is dan de stikstofdiscussie? Ja en nee. Zeker, dit is een gevoelig onderwerp, maar daarom hoef je er nog niet over te zwijgen. Het is wél een reden om terughoudend te zijn en de lat hoog te leggen.
Voorzichtigheid
Binnen de hoofdredactie hanteren we een rijtje onderwerpen waarmee we extra voorzichtig omgaan. Het zijn bekende thema’s: uitverkiezing, verbond, Bijbelvertaling, kinder- of volwassendoop, psalmen en gezangen, zondag of sabbat. Hierover lopen de meningen in de gereformeerde gezindte uiteen. Bij discussies komen zelden nieuwe argumenten aan bod en ze leiden vaak tot hete hoofden en koude harten. Daar doet het RD liever niet aan mee; daar is de krant niet voor opgericht.
Terughoudendheid betekent natuurlijk niet dat er nooit over die onderwerpen geschreven mag worden. Soms móét het juist. Er moet dan wel een bijzondere aanleiding zijn: er verschijnt een boek, er is een congres of een promotie et cetera. Maar de onderwerpen zijn te gevoelig en te teer om die bij een geringe aanleiding te gaan uitdiepen. Als een predikant bij een interview in een paar zinnen ingaat op het thema overdopen, zal dat nooit reden zijn om een reeks opinieartikelen of ingezonden brieven over dat onderwerp te plaatsen.
Constructief gesprek
Uiteraard viel ons meteen de felle toon op van de discussie die volgde. Toch besloten we die aan anderen over te laten – mede omdat we wisten dat de Apeldoornse predikant zijn lezing in een boek zou uitwerken. Dat is vrijdag verschenen en is nu aanleiding voor een dubbelinterview met de auteur en ds. W. Visscher, predikant van de gereformeerde gemeente in Amersfoort. Een rondetafelgesprek, zogezegd, waarbij mensen elkaar in de ogen kunnen kijken.
Vorige week zaterdag schreef Steef Post een lezenswaardige column over discussiërende dominees. Als ze de pen pakken, laten ze dan biddend schrijven in een geest van zachtmoedigheid, nederigheid en liefde. Niet meteen een azijnzuur opiniestuk inzenden, maar elkaar eerst in de ogen te kijken, goed naar elkaar luisteren en elkaar bevragen op de bedoeling achter de woorden. Dat beogen we ook met onze rondetafelgesprekken: niet de confrontatie, maar een constructief gesprek. We deden dat eerder bij thema’s als vaccinatie, stikstof en de openstelling van het ambt voor vrouwen.
Gezindheid
Soms valt de kloof niet te overbruggen. En ook als dat wél lukt, zijn daarmee de meningsverschillen nog niet opgelost. Maar meestal gaan de scherpe kantjes er wel af. Dan blijkt dat er ook punten van overeenstemming zijn en leidt het gesprek over en weer tot leerpunten en (h)erkenning.
Nóg waardevoller is het als de gesprekspartners de raad van Paulus opvolgen, namelijk dat de een de ander uitnemender acht dan zichzelf. Paulus verwijst daarbij naar de gezindheid van de Heere Jezus Christus, Die Zich vernederde tot de dood om, zoals de kanttekening zegt, „de gelovigen tot nederigheid te vermanen”. Dat is een voorwaarde om de ander écht te bereiken, eensgeestes te worden, eventueel tot andere inzichten te komen of terug te keren van mogelijk heilloze wegen.
