Het voorbeeld en de stimulans van ouders bij het Bijbellezen van jongeren zijn moeilijk te overschatten, blijkt uit onderzoek van de werkgroep identiteit & vorming van het Hoornbeeck Kenniscentrum. Een kleine 2000 mbo-studenten, 2000 ouders en ruim 350 docenten vulden hiervoor een enquête in. Vorig jaar deelde de school de eerste resultaten van het onderzoek al. Toen bleek onder meer dat de frequentie van persoonlijk Bijbellezen toeneemt naarmate studenten en docenten ouder worden en dat mbo-jongeren die begrijpen wat ze lezen ook vaker Gods spreken ervaren. Deze week kwamen nieuwe bevindingen naar buiten, over de vraag wat Bijbellezen stimuleert.

Lees ook

Zeven opvallende uitkomsten uit onderzoek Hoornbeeck College naar Bijbellezen

Driekwart van de reformatorische mbo-jongeren heeft thuis een (zichtbaar) voorbeeld in persoonlijk Bijbellezen; een kwart mist dat. Het deel dat zelf niet in de Bijbel leest, is onder deze laatste groep dubbel zo groot als gemiddeld. Bijna vier op de tien mbo’ers zonder voorbeeldfiguren lezen maximaal eens per maand uit de Bijbel. Onder jongeren die thuis wel voorbeelden hebben, zijn dat er minder dan twee op de tien.

Ruim de helft (56 procent) van de mbo’ers geeft aan dat iemand hem of haar stimuleert Bijbel te lezen. In meer dan de helft van de gevallen gaat het om ouders. De overige 44 procent ervaart dus geen stimulans vanuit anderen. Een deel stimuleert zichzelf hierin. Bij de groep die ook niet vanuit zichzelf gemotiveerd is, vindt een veel groter deel de Bijbel (helemaal) niet belangrijk.

Averechts

Jongeren worden dus vooral gestimuleerd de Bijbel te pakken door erover te praten en door het voorbeeld van hun opvoeders. Een derde van de ouders stimuleert hun kind echter soms of nooit. Sommigen van hen zeggen dat dit averechts werkt of dat hun kinderen niets met lezen hebben. Op de vraag wat mensen zou helpen om meer Bijbel te gaan lezen, kiest bijna niemand voor de optie van hulp of stimulans door anderen.

Toont dit onderzoek het tegendeel aan? „Ik zeg niet dat stimuleren in elk individueel geval werkt”, reageert onderzoeker Alice Middelkoop. „Maar de les die we uit het onderzoek kunnen trekken is: blijf erover praten, geef het goede voorbeeld. Laat die angst dus niet leidend zijn.” Volgens onderzoeker Reindert Blom ligt het er ook aan hoe je het gesprek voert. „Je kunt expliciet zeggen: Je moet lezen, want dat is belangrijk. Beter is om het inhoudelijk te hebben over wat je aansprak in een Bijbelgedeelte.”

Docent

Een opvallende uitkomst is dat de rol van docenten stukken kleiner is dan die van ouders. Ruim de helft van de docenten zegt studenten regelmatig of vaak te stimuleren de Bijbel te lezen. Van de studenten zelf zegt slechts 2 procent het meest door docenten gestimuleerd te worden. Bovendien geeft 15 procent van de mbo’ers aan door niemand gestimuleerd te worden. „Docenten zijn er naar hun gevoel dus veel mee bezig, maar voor studenten komt hun stem nauwelijks naar voren”, zegt Middelkoop over dat verschil.

Haar advies aan docenten: „Doe wat je kunt, maar realiseer je dat je een van de vele stemmen bent voor een student. En zeker niet de belangrijkste. Ouders daarentegen zijn razend belangrijk – in wat ze zeggen en in wat ze doen.” Blom: „Zij onderschatten hun eigen rol als ze dit aan school overlaten.”