Luthers 95 stellingen, of ze nu werkelijk in 1517 aan de deur van de Wittenbergse slotkapel zijn gespijkerd of niet, hebben daarna al veel personen en instanties geïnspireerd. Dinsdagmorgen was het de beurt aan de honderdjarige SGP.

Drie (oud-)redacteuren van het studieblad Zicht, Ries van Maldegem, Jan Schippers en Klaas van der Zwaag stelden de honderd stellingen op – deels bedoeld om buitenstaanders tot nadenken te stemmen, deels bedoeld om het interne debat te stimuleren. Uit het honderdtal een selectie van twaalf opmerkelijke thesen:

• De SGP is nu zoals ik vroeger wenste dat zij toen zou zijn (overgenomen van M. Golverdingen).

• Wil de SGP in een internationaliserende politieke constellatie voor christenen wereldwijd gereformeerd staatkundig inspirerend zijn, dan dient zij ook warme gastvrijheid te betrachten voor niet-Oranjefans, mits deze gehoorzaam zij aan hun hemelse Koning.

• De preoccupatie (vooringenomenheid, red.) met Oranje gaat inmiddels zo ver dat partijleden zich daarmee zonder schroom de das omdoen.

• Seculiere politici die zeggen voor de scheiding van kerk en staat te zijn, blijken ineens niet thuis te geven als de SGP ook een scheiding tussen sport en staat bepleit. Het getuigt immers niet van neutraliteit om publieke middelen te spenderen aan de bouw van of aan samenkomsten in voetbaltempels en tenniswalhalla’s.

• De interne verdeeldheid in de SGP met betrekking tot de visie op theocratie en godsdienstvrijheid maakt de partij vleugellam en doet afbreuk aan haar boodschap. Zolang SGP’ers Godsregering en godsdienstvrijheid als elkaar uitsluitende zaken zien, gaat de kogel niet door de moskee.

• Zijn wonderen de wereld uit? Nee, want in 1918 was met geen mogelijkheid te verwachten dat het eeuwfeest van de SGP zou samenvallen met het 70-jarig bestaan van de staat Israël: mazzeltov! „Wie niet in wonderen gelooft, is geen realist” (D. Ben-Goerion)

• Introductie van meerouderschap, waarbij en passant de grondstructuren van de samenleving worden omgewoeld, is een liberale kruistocht voor meer bevoogding, paternalisme en bemoedering, waarbij het nageslacht stiefkinderlijk wordt bedeeld.

• Misschien gaan ’s lands rekenmeesters het moederschap meer op waarde schatten als zij bedenken dat ieder welopgevoed kind in het werkzame leven gemid-deld rond de 1,1 miljoen euro aan de publieke middelen bijdraagt.

• Het enkel toekennen van bonussen aan topmanagers is een navrante miskenning van de bijdrage van alle andere werknemers. Inkomens van bestuurders aan de top moeten wettelijk worden begrensd op een maximum van 15 keer het gemiddelde uurloon van werknemers in dezelfde onderneming of organisatie. Een goede baas die meer wil verdienen verplicht zich ertoe ook meer loon te betalen aan zijn personeel.

• Een SGP-jongere die zich louter profileert als conservatief, verkiest een vlak-uitgesleten brede weg boven het steil-gereformeerde smalle pad, en loopt niet in het spoor van Bunyans pelgrims progressie.

• Iedere SGP’er die gezagsuitoefening in lijn met de Catechismus van Heidelberg (1563) fundeert op het vijfde gebod ”Eert uw vader én uw moeder…”, zal het niet accepteren van vrouwen in politieke gezagsposities als een onbijbelse dwaling moeten bestrijden.

• Wanneer tijdredes, uitgesproken in SGP-kring, werkelijk op déze tijd, déze maatschappij, déze cultuur en de actuele politieke ontwikkelingen betrokken zijn, dan kunnen ze richtinggevend en stichtelijk zijn. Een tijdloze tijdrede is een contradictio in terminis.