H.F. Kohlbrugge

H.F. Kohlbrugge

Hermann Friedrich Kohlbrugge (1803-1875) was een gereformeerde theoloog die sterk de genadeleer van Luther en Calvijn benadrukte. Hij werd geboren in Amsterdam in een gezin dat later lid werd van de Hersteld Evangelisch-Lutherse Kerk. Tijdens zijn theologiestudie kwam hij in conflict met een lutherse predikant, waarna hij aansluiting zocht bij de Hervormde Kerk. Hier werd hij echter niet toegelaten als predikant. Wel had Kohlbrugge contact met de mensen van het Réveil, zoals Isaac da Costa.

Kohlbrugge promoveerde cum laude op Psalm 45. Zijn dissertatie behandelt het bruiloftslied in dit Bijbelgedeelte als een beeld van de verhouding tussen Christus en de gelovigen.

In 1833 hield Kohlbrugge in het Duitse Wuppertal een serie preken. Vooral bekend is zijn ”komma-preek” over Romeinen 7:14. De kern van Kohlbrugges leer is: de gelovige is en blijft onheilig in zichzelf, maar is tegelijkertijd geheiligd in Christus. Door de evangelische radicaliteit hiervan werd Kohlbrugge niet gewaardeerd door de hoofdstroom van de 19e-eeuwse theologie. Wel vond hij weerklank bij gewone gelovigen in de rechterflank van de Hervormde Kerk.

In 1847 werd Kohlbrugge predikant in de Reformierte Gemeinde in het Duitse Elberfeld. Hij bleef hier tot zijn overlijden in 1875. De predikant heeft diverse theologische boeken op zijn naam staan.