Genesis 33:9-33:10

Maar Ezau zeide: Ik heb veel, mijn broeder! het zij het uwe, wat gij hebt! Toen zeide Jakob: Och neen! indien ik nu genade in uw ogen gevonden heb, zo neem mijn geschenk van mijn hand; daarom, omdat ik uw aangezicht gezien heb, als had ik Gods aangezicht gezien, en gij welgevallen aan mij genomen hebt. Neem toch mijn zegen, die u toegebracht is, dewijl het God mij genadiglijk verleend heeft, en dewijl ik alles heb; en hij hield bij hem aan, zodat hij het nam. En hij zeide: Laat ons reizen en voorttrekken; en ik zal voor u trekken. Maar hij zeide tot hem: Mijn heer weet, dat deze kinderen teder zijn, en dat ik zogende schapen en koeien bij mij heb; indien men dezelve maar een dag afdrijft, zo zal de gehele kudde sterven. Mijn heer trekke toch voorbij, voor het aangezicht van zijn knecht; en ik zal mij op mijn gemak als leidsman voegen, naar den gang van het werk, hetwelk voor mijn aangezicht is, en naar den gang dezer kinderen, totdat ik bij mijn heer te Seir kome. En Ezau zeide: Laat mij toch van dit volk, dat met mij is, u bijstellen. En hij zeide: Waartoe dat? laat mij genade vinden in mijns heren ogen! Alzo keerde Ezau dien dag wederom zijns weegs naar Seir toe. Maar Jakob reisde naar Sukkoth, en bouwde een huis voor zich, en maakte hutten voor zijn vee; daarom noemde hij den naam dier plaats Sukkoth. En Jakob kwam behouden tot de stad Sichem, welke is in het land Kanaan, als hij kwam van Paddan-aram; en hij legerde zich in het gezicht der stad. En hij kocht een deel des velds, waarop hij zijn tent gespannen had, van de hand der zonen van Hemor, den vader van Sichem, voor honderd stukken gelds. En hij richte aldaar een altaar op, en noemde het: De God Israels is God!

Uitleg

Hier is sprake van een bekende tweeling: Jakob en Ezau. Op het moment dat deze woorden klinken is er heel veel gebeurd. We kunnen woorden noemen als ‘bedrog, haat, verbittering, vlucht’. Hier is het moment dat Ezau en Jakob elkaar weer ontmoeten. Jakob had een geschenk aan Ezau gegeven. Hij was er niet helemaal gerust op hoe het zou gaan. Ezau had immers een stevig leger bij zich.

Maar Ezau zegt: ‘Ik heb veel’. Inderdaad, Ezau heeft veel. Maar wat hij niet meer had, was de eerstgeboortezegen, die had hij verkocht. Voor een schotel met linzenmoes. Maar … wat nog veel belangrijker was: Ezau had de HEERE niet. Hij wandelde niet met God. Hij bouwde geen altaren zoals Izak en Abraham hadden gedaan. Rijk … en toch arm.

Met al ons goed kunnen we de HEERE niet ontmoeten. En Jakob …? Hij wil zo graag dat Ezau zijn zegen aanneemt. Hij had de eerstgeboortezegen met bedrog gekregen. Er is voor Jakob geen reden om zichzelf op de borst te slaan en dat doet hij hier ook niet meer. Jakob mag zeggen: ‘Ik heb alles’. Hij had in Pniël met God geworsteld en gebeden: ‘Ik zal U niet laten gaan, tenzij dat Gij mij zegent’. Heerlijk om zo te worstelen met God om God. Iedere keer weer.

Jakob zag er tegenop om Ezau onder ogen te zien, maar als het gaat om de HEERE? Hij had alles. Hij rust in de belovende God. Even later is hij in Sichem en koopt een stuk land. Daar bouwt hij een altaar en wat is de naam van dit altaar? Jakob noemt het: ‘De God van Israël is God’. Dan heb je werkelijk alles!

Zingen: Psalm 73:13 

Vraag: Denkend aan ons stervensuur, hebben wij ‘veel’ of hebben wij ‘alles’?

 

 

Terug naar Bijbel & leesplannen
Deze Bijbelstudie maakt deel uit van een groter Bijbelrooster.
Download het Leesplan als PDF