Sinds enkele jaren is er in verschillende westerse landen echter een sterke emancipatorische beweging om de sekseverschillen weg te poetsen. De directe aanleiding is dat het onderscheid tussen man en vrouw discriminerend zou zijn richting zogenaamde transgenders: een man die zich vrouw voelt of een vrouw die zich man voelt.

Naar schatting zijn er in Nederland 48.000 mensen die een ander geslacht zouden willen. Er moet voor worden gewaakt om luchthartig over de transgender-problematiek te doen. Hier moet op een integere wijze mee worden omgegaan. Ook in kerken zijn er mensen die worstelen met hun geslacht. Pastorale zorg, meeleven en goede begeleiding zijn gewenst.

Dat neemt niet weg dat de ontwikkeling veel vragen oproept, omdat deze sterk doorwerkt in de samenleving. Dit jaar besloten bijvoorbeeld de gemeente Amsterdam, de NS, Arriva, Schiphol en de HEMA om klanten voortaan geslachtsneutraal aan te gaan spreken.

Ook politiek Den Haag lijkt om. Volgens de uitgelekte plannen zou het nieuwe kabinet willen dat de landelijke, provinciale en plaatselijke overheid waar mogelijk genderneutraal gaat werken. De geslachtsregistratie van mensen zou worden beperkt tot de strikt noodzakelijke momenten, zoals bij de aanvraag van een paspoort.

Dat het pleidooi voor geslachtsneutraliteit zo snel ingang heeft gevonden, komt niet alleen doordat dit aansluit bij het gelijkheids- en vrijheidsdenken in onze seculiere en postmoderne samenleving. Er is onmiskenbaar een houding van: geef iedereen de ruimte om zichzelf te zijn. Maar het draagvlak voor transgenders is ook een duidelijk gevolg van de geweldig effectieve lobby op seksueel gebied die wordt aangeduid met het begrip ”LGBTQIAP”.

Deze letters staan voor lesbisch, gay (homo), biseksueel, transgender, queer (tegen hokjesdenken), intersekse (iemand met mannelijke en vrouwelijke lichaamskenmerken), aseksueel (iemand zonder behoefte aan seks) en panseksueel (iemand die valt op een karakter, onafhankelijk van het geslacht).

De lobby begon met gelijke rechten op alle terreinen van het maatschappelijke leven voor homo’s en lesbiennes, maar deze is inmiddels sterk verbreed. Hierdoor zal de druk om nog meer ingrijpende veranderingen te realiseren op met name seksueel gebied, ouderschap en de vorming van relaties onverminderd groot blijven.

Wie dergelijke ontwikkelingen plaatst naast het beeld van de mens voor de zondeval ziet hoever we in onze samenleving zijn afgeweken van Gods Woord. De Heere God schiep de mens naar Zijn beeld. Hoewel de praktijk in ons land steeds verder afwijkt van deze Bijbelse visie, blijft er toch de opdracht om deze naar voren te brengen. De maatschappelijke dwang tot geslachtsneutraliteit gaat immers in tegen Gods scheppingsordinantie.