Juist omdat zij geroepen zijn om voor de schepping te zorgen, zouden christenen het goede voorbeeld moeten geven met een milieu- en klimaatvriendelijke levensstijl, reageren Jacob Meijer en Rinske Meijer-Rijfers.
Het woord klimaatalarmisten gebruiken wij liever niet, maar we zijn het eens met de strekking van T. Bakkers kritiek op hun ideologie (RD 20-6). Zijn conclusie volgen wij echter niet. Het christelijk perspectief zou moeten zijn dat een christen vooroploopt in de zorg voor de aarde.
De argumenten die leiden tot klimaatalarmisme zouden blijk geven van een te groot vertrouwen in de wetenschap. Daarnaast zouden ze voortkomen uit een geloof in de maakbaarheid van de wereld en te veel gericht zijn op een internationale oplossing voor het probleem. Wij willen hier enkele kanttekeningen bij plaatsen.
Een klimaatalarmist die zonder God leeft, heeft veel vertrouwen in de wetenschap nódig en moet bijna noodzakelijk geloven in de maakbaarheid van de wereld. Onder de klimaatalarmisten bevinden zich echter ook christenen, die vanuit hun christelijke overtuiging het zogenaamde klimaatprobleem aan de kaak stellen. Op grond van Genesis 1:28 voelen zij zich geroepen om voor de aarde te zorgen en de klimaatproblemen aan te pakken. Zij gaan niet per se voorbij aan hoe God Zijn schepping onderhoudt, maar zij erkennen juist dat God de mens hierin een rol heeft gegeven.
Veel (reformatorische) christenen denken te weinig na over de impact die hun levensstijl heeft op de aarde. Als hun argument daarvoor is dat God alles in de hand houdt, gaan ze voorbij aan de rol die zíj spelen. Natuurverstoringen zouden zomaar kunnen zijn veroorzaakt door onze (zondige) manier van leven. In Gods Woord ligt duidelijk de opdracht om de aarde te bewaren. God zet ons mensen in om Zijn schepping te onderhouden.
Plastic en olie
De moeite die Bakker heeft met de internationale aanpak die klimaatalarmisten voorstellen, is ons niet helemaal duidelijk. Het is toch logisch dat het wereldwijde klimaatprobleem om een internationale oplossing vraagt?
Wanneer het bijvoorbeeld gaat over de CO2-uitstoot, zouden de landen die te veel uitstoten dit gezamenlijk moeten tegengaan en gezamenlijk de lasten daarvan moeten dragen. Hoewel er wetenschappelijk gezien nog vragen bestaan over de CO2-problematiek, zoals Jan Schippers terecht stelt (RD 22-6), wordt een eventueel klimaatprobleem duidelijk niet alleen gevormd door een te omvangrijke CO2-uitstoot.
Ook andere milieuproblemen, zoals de plasticsoep op zee of de verontreiniging van oppervlaktewateren met olie, duiden op de duidelijke menselijke inbreng in het klimaatprobleem én op de noodzaak van een internationale aanpak. Dat betekent nog steeds dat individuen hierin een rol spelen, want uiteindelijk zijn zij de consumenten van plastic en olie.
Voetafdruk
Christenen zouden voorop moeten lopen met een milieu- en klimaatvriendelijke levensstijl, juist omdat zij geroepen zijn om voor de schepping te zorgen. Praktisch gezien kunnen we denken aan welke ecologische voetafdruk wij persoonlijk achterlaten.
Het is verbazend hoe sommige christenen leven. Denk bijvoorbeeld aan het gemak waarmee de auto wordt gepakt, eten (met de verpakkingen) wordt weggegooid en energie wordt verbruikt. Veel christenen vergeten dat zij hiermee de schepping aantasten.
We zouden juist moeten nagaan hoe wij energie kunnen besparen, onze CO2-uitstoot kunnen verminderen en op een verantwoorde manier producten kunnen consumeren. Denk aan de impact van voedselexport op de schepping of aan het verlies van zeldzame metalen als wij na twee jaar onze ‘oude’ mobiel weggooien.
Hoop
Christenen hebben ook de zorg voor hun naasten. We moeten de wereld delen met veel andere mensen. In Nederland merken we de gevolgen van milieuverontreiniging en de opwarming van de aarde tot op heden slechts in beperkte mate. In gebieden in Afrika waar veel verwoestijning plaatsvindt, merken de mensen de gevolgen veel sterker. Net als in Bangladesh, waar overstromingen als gevolg van een verhoogd waterpeil niet kunnen worden voorkomen, omdat er geen geld is voor de bouw van dijken.
Het leven van een christen zou gekenmerkt moeten zijn door soberheid, juist omdat God ons inzet in Zijn werk om de aarde in stand te houden. We kunnen daarin het verschil maken door aanpassing van onze levensstijl. Laat de klimaatalarmisten maar zien dat zorg voor de natuur samen kan gaan met een leven van hoop op een nieuwe hemel en een nieuwe aarde!
De auteurs zijn respectievelijk natuurkundige en plantenkundige.
