In juli probeerden Franse Europarlementariërs Nederlandse en Belgische flyshootvissers te weren uit de Franse territoriale wateren, dat is de zee tot 12 zeemijl, ongeveer 22 kilometer, uit de kust. Ze brachten daartoe met succes een amendement in bij een stemming in de visserijcommissie van het parlement over de verlenging van de toegang van vissers van Europese lidstaten tot elkaars wateren – normaliter een hamerstuk. De eigen Franse flyshootvloot –de laatste jaren opgebouwd met Nederlandse techniek– bleef in het amendement buiten schot.

De Nederlandse Europarlementariërs Bert-Jan Ruissen (SGP) en Van Dalen hebben zich steeds sterk gemaakt voor het behoud van deze vismethode. Van Dalen: „Een Frans verbod op de flyshootvisserij zou de voorbode kunnen zijn van een complete uitfasering van deze visserijmethode, zoals wij dat eerder ook gezien hebben met de pulsvisserij. Gelukkig hebben we een verbod kunnen afwenden. Dat is terecht, want het weren van bepaalde visserijmethoden gaat volledig tegen de Europese gedachte in. In feite zou dat neergekomen zijn op discriminatie.”

De vrije toegang tot elkaars wateren blijft voor Europese vissers tot eind 2032 van kracht. Het voorstel werd met een overtuigende meerderheid van 608 stemmen voor, 13 tegen en 9 onthoudingen aangenomen.

Van oktober tot en met maart vissen elk jaar ruim twintig Nederlandse flyshooters plus een handjevol Belgen in het Kanaal, de zeestraat tussen Frankrijk en Groot-Brittannië. De flyshootmethode –ook wel Schotse zegen genoemd– is een klassieke techniek die in de loop der tijd is verfijnd. Het schip laat lange kabels (zegentouwen) in een grote cirkel op de zeebodem neer. Recht achter het schip, aan de overkant van de cirkel, bevindt zich het net. De touwen, die kilometers lang kunnen zijn, rollen over de zeebodem en veroorzaken wervelingen die de vissen opschrikken. Terwijl de touwen met het net naar het schip worden toegetrokken, blijft de vis binnen de steeds kleiner wordende cirkel zwemmen en belandt uiteindelijk in het net.