Tijdens de Internationale Conferentie van Gereformeerde Kerken (ICRC) werd afgelopen week een voorstel aangenomen om het aansturen van het diaconaat van en voor de lidkerken anders aan te pakken. Voorheen was de taak van de diaconale commissie van de ICRC met name erop gericht om gezamenlijk (financieel) hulp te bieden bij bijvoorbeeld rampen. Hoewel dat in voorkomende gevallen zo blijft, richt de diaconale commissie zich voortaan meer op het toerusten voor het diaconale werk van de lidkerken.
Dat begint al met het juiste zicht op het diakenambt. Dat ambt omvat veel meer dan geld inzamelen en verdelen. Het diakenambt is ook geen ”opstap naar het ambt van ouderling”. Nee, het is een volwaardig ambt dat gebed omvat voor en met mensen in nood. Het is een ambt dat een open blik vraagt om te zien waar nood is, maar ook waar helpers zijn zodat een diaken ervoor zorgt dat er troost en hulp komt. Daarnaast is een diaken een bruggenbouwer die weet hoe hij mensen met elkaar in contact moet brengen. Hij is een coördinator die zorgt dat er daadwerkelijk hulp op gang komt, vooral in tijden van rampen. Hij is een beschermer van mensen in nood en draagt hun last mee. Hij is een helper met een luisterend oor. En vooral traint en motiveert hij de gemeente om diaconaal te denken en diaconaal te handelen in deze wereld. Door zo het belang van het diakenambt te onderstrepen, hoopt en bidt de ICRC dat het diaconale werk in de lidkerken versterkt wordt tot Gods eer.
De lezing van maandagavond door de Nederlandse hoogleraar dr. H. van den Belt (Protestantse Kerk in Nederland) ging over hermeneutiek, de manier waarop de Bijbel gelezen en uitgelegd moet worden. Hij benadrukte dat we alleen met het diepste ontzag naar de Schrift kunnen luisteren, omdat het Gods Woord is. Daarnaast maakte hij duidelijk dat het hele proces waarin Gods Woord van mondelinge traditie op schrift gesteld werd, plaatsvond onder leiding van de Heilige Geest. De Bijbel zoals we die nu hebben, is het onfeilbare Woord van God. Toch is er in de loop van de tijd verschil van uitleg ontstaan op veel gebieden. Kan dat en mag dat? En tot hoever? Het Woord van God verandert toch niet? Hoe ontstaan die verschillen dan?
Het was een prikkelende lezing waarover dinsdagmorgen in een broederlijke sfeer werd doorgesproken middels een paneldiscussie. Het slotakkoord was dat Gods Woord het laatste en uiteindelijke woord heeft.
Tijdens de conferentie zijn verschillende (kleine) gereformeerde kerkverbanden aan de vergadering voorgesteld met de bedoeling lid te worden. Om zo’n aanvraag te kunnen doen, moet die vooraf door minimaal twee lidkerken worden gesteund. Na gehouden onderzoek werden kerkverbanden uit Hongarije, India, Bangalore (Bangladesh), Uganda en Nederland toegelaten. Het Nederlandse kerkverband betreft de Gereformeerde Kerken Nederland (GKN). Over de toelating berichtte het Reformatorisch Dagblad dinsdag.
Bemoedigd, geestelijk opgebouwd en verrijkt met nieuwe broederlijke contacten keerden de afgevaardigden huiswaarts om ieder op zijn eigen plek trouw God te dienen en uit te zien naar Jezus’ komst.
Ds. P. W. J. van der Toorn uit Bunschoten woont in Namibië de tiende ICRC bij.
