Kerk & religie
Kostbare momenten met een oudere in Nieuw Rijsenburgh

Op een warme toon klinken geestelijke liederen door het restaurant van woonzorgcentrum Nieuw Rijsenburgh. Meer dan honderd ouderen luisteren en zingen mee. Ds. N. A. Donselaar (53) groet enkele mensen. Velen van hen komt hij regelmatig tegen.

12 October 2022 18:26
Ds. N. A. Donselaar: „Deze mensen vormen mijn gemeente.” beeld RD, Anton Dommerholt
Ds. N. A. Donselaar: „Deze mensen vormen mijn gemeente.” beeld RD, Anton Dommerholt

Nieuw Rijsenburgh, dat vooral in 2020 zwaar werd getroffen door corona, is sinds 2021 het werkterrein van de predikant. Voorheen diende hij de Hersteld Hervormde Kerk. Eind 2020 werd zijn weg geleid naar Nieuw Rijsenburgh. „Dat betekende dat ik als predikant met een bijzondere opdracht van de hervormde gemeente van Sommelsdijk zou worden verbonden aan de Lukaskapel van Nieuw Rijsenburgh.”

In januari 2021 werd ds. Donselaar geestelijk verzorger bij het woonzorgcentrum, naast Jonathan Voskamp, die dezelfde functie heeft. Beiden leiden ze diensten, maar alleen ds. Donselaar bedient de sacramenten.

Vanwege corona volgde pas in oktober 2021 de bevestiging in de dorpskerk. „De intrededienst hebben we op mijn verzoek in de Lukaskapel gedaan. Deze mensen vormen mijn gemeente.” De predikant opent een deur naast het restaurant en toont de kapel. In de bescheiden ruimte, met onder andere een orgel en een lessenaar, passen zo’n honderd mensen. Elke zondag zijn hier twee diensten. „In de diensten is iedereen welkom. Mensen met verschillende kerkelijke achtergronden zitten bij elkaar. Onlangs preekte ik tijdens het heilig avondmaal over David in de grot van Adullam. Iedereen die het moeilijk had kon bij hem komen.” Om het duidelijker te maken, toonde de predikant een tekening van een grot. „Als ik dat doe, beginnen mensen met dementie zomaar tijdens de dienst over hun leven met de Heere te vertellen.” In de kapel houdt de predikant tweewekelijks op donderdag een bijeenkomst waarbij uit de Bijbel wordt verteld.

In 2020 woedde corona hevig in Nieuw Rijsenburgh. De ziekte is nog niet weg. „De meeste bewoners zijn hier in de laatste fase van hun leven. Er overlijden gemiddeld 130 mensen per jaar. Overigens leid ik niet de begrafenissen. Die worden meestal verzorgd door de kerkelijke gemeenten waar mensen toe behoren.”

18685673.JPG
Na zeven procedures als christen erkend door IND

Zwerver

De predikant komt veel in aanraking met dementie. „Mensen die dat hebben, missen puzzelstukjes uit hun leven. Maar voor God blijft een persoon dezelfde, ook als die de eigen man of vrouw niet meer herkent. Een vrouw zei tegen me: „Ik ben net een zwerver, ik ben God kwijt.” Ik reageerde door te zeggen dat God haar nog wel kent.”

In zijn dagelijkse bezoeken aan bewoners van het huis probeert ds. Donselaar zo eenvoudig mogelijk te blijven. Het tonen van een tekening van een Bijbels tafereel of het zingen van een psalm zijn vaak openingen om een gesprek te kunnen hebben.

Bewoners die jarig zijn, kunnen rekenen op een bezoekje van de predikant. Maar ook wanneer een verzorgende merkt dat iemand behoefte heeft aan een gesprek, gaat hij langs. Andersom gebeurt het ook. Als de geestelijk verzorger ziet dat iemand zorg nodig heeft, meldt hij dat. „We kunnen ons weleens afvragen wat we voor mensen hebben betekend. Maar dan is het goed om te denken aan de kostbare momenten die je met iemand hebt gehad. Gods werk zal eenmaal openbaar worden.”

De predikant vindt het belangrijk om naar bewoners te luisteren, of even een paar minuten met hen stil te zijn. „Mensen vragen zich soms af of hun leven nog wel zin heeft. De reden dat ze dat zeggen, is meestal dat het leven voor hen te zwaar is, dat ze pijn hebben of eenzaam zijn. Ook kan de vraag leven hoe het is om voor God te verschijnen. De dood is een reusachtige vijand.”

D. Sluimers-Droogendijk (86) is een van de bewoonsters die de predikant af en toe ontmoet. „Ik woon hier nu drie jaar. Mijn man is dit jaar overleden. Zelf heb ik tia’s gehad en ik kamp met longproblemen.” Ze veegt een traan weg. „Ik mis ook al mijn dochter en mijn kleindochter. Soms komt de dominee even langs om te lezen en te bidden. Dan kan ik er weer even tegen. En op zondag volg ik de diensten. Ik vind troost en houvast in het geloof. Eigenlijk wil ik het leven nog niet loslaten. Maar ik kan het in Gods hand leggen. Ik ben klaar om naar Hem te gaan.”

18685668.JPG
In het restaurant van het woonzorgcentrum in Sommelsdijk zijn altijd wel bewoners en personeelsleden te vinden. beeld RD, Anton Dommerholt

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer