Predikanten moeten voorkomen dat ze voorspelbaar preken en kerkleden „al weten wat de volgende zin zal zijn”, zegt ds. H. Polinder. „Het gaat erom dat mensen wakker worden geschud en tot bekering komen. Het Woord moet bij het hart worden gebracht.”
De predikant van de christelijke gereformeerde kerk in Urk (Maranatha) hield dinsdagochtend op de Haamstedeconferentie in Elspeet zijn eerste lezing over de profeet Amos. Het tweede deel volgt woensdagmorgen.
Ds. Polinder noemde Amos –die rond 750 voor Christus leefde– een profeet „tussen God en mens in.” In zijn werk stond „de verkondiging van Gods recht en gerechtigheid” centraal.
Veefokker
Amos was een veeboer in Thekoa, een dorp zo’n 10 kilometer ten zuiden van Bethlehem, tegen het woestijngebied van Juda aan. „Het ligt voor de hand om aan te nemen dat Amos geen kleine boer is geweest, maar een veefokker met aanzienlijk wat vee, voornamelijk ossen, en waarschijnlijk ook mensen in dienst heeft gehad die voor hem werkten en hielpen in de verzorging van de kudde.”
God riep Amos, afkomstig uit het tweestammenrijk, om te gaan profeteren in het tienstammenrijk. „Dat is niet iets wat hij gezocht heeft, maar God Zelf heeft de opdracht gegeven. Voor hem is dit dan ook beslissend: de Heere roept en als Hij roept, roept Hij met zo’n kracht, dat je er ook niet meer onderuit kunt en niemand je er ook meer vanaf kan brengen.”
De roeping tot profeet is iets anders dan de roeping tot dienaar van het Woord in de gemeente van het Nieuwe Testament, aldus ds. Polinder. „Maar ligt er in die roeping tot het verkondigen van het Woord ook niet diezelfde lijn? Je wordt ertoe geroepen. God neemt je in beslag, met heel je hart, met heel je leven. Broeders, dat is toch waarom u dienaar van het Woord geworden bent? Niet omdat je het zelf hebt gezocht, maar omdat God beslag legt op je hart, op je leven.”
Zo’n roeping is nodig, vindt de predikant uit Urk. „Soms hoor je weleens dat er gezegd wordt dat we niet zulke hoge en sterke woorden als roeping moeten gebruiken, maar hoe kun je gezonden worden zonder geroepen te zijn?”
Zonder opleiding
Amos werd vanachter de kudde geroepen, zonder opleiding tot profeet. „Soms wordt dat ook als een argument gebruikt in bepaalde kringen: dat je geen theologische opleiding en zeker geen academische vorming nodig hebt om dienaar van het Evangelie te zijn. Het zou alleen maar letterknechten opleveren.”
Maar, vindt ds. Polinder, een goede theologische vorming is nodig. „Voor de ambtelijke dienst is het beste nog niet goed genoeg. Het gaat immers om de bediening van het heilig Evangelie, om het hanteren van het sleutels van het hemelrijk. Dat is geen kleinigheid. En tegelijk weten we dat we van God geleerd moeten zijn, dat wetenschap en innerlijke vroomheid nauw met elkaar verbonden moeten zijn.”
Mijn volk
Amos werd gezonden naar een volk dat zich „uitleefde” in ongerechtigheid. „Corruptie is aan de orde van dag, sociaal onrecht wordt heel normaal gevonden, armen worden verdrukt, rechtvaardigen worden veracht. Wat een ontheiliging van Gods naam en wet.”
Toch sprak God hen aan als „Mijn volk.” Daar zit de „diepe bewogenheid” van de Heere achter, zei ds. Polinder. „Wat is het belangrijk dat we ook als dienaren van het Evangelie zó onze gemeenten blijven zien, hoe ze er ook aan toe zijn. Misschien lijken ze wel op het volk in de dagen van Amos.”
Predikanten zijn geroepen het Woord te brengen aan mensen die daar niet op zitten te wachten. „Het is natuurlijk veel mooier, zou je denken, om te gaan naar een gemeente waar zondaren verbroken van hart zijn en waar ze hongerig en dorstig naar de prediking zitten te luisteren, met de vraag: Wat moet ik doen om zalig te worden? En dan hoef je alleen maar de registers van het Evangelie open te trekken en de Heere Jezus in Zijn heerlijkheid voor te stellen. Gelukkig, dat mogen en moeten we ook doen, maar ook in de gemeente des Heeren zal het de rechtvaardige moeten worden aangezegd dat het hem wel zal gaan, en de goddeloze dat het hem kwalijk zal gaan.”
Ongerechtigheid
De boodschap van Amos is volgens ds. Polinder vooral dat God de ongerechtigheid onder Zijn eigen volk zal „bezoeken.” Het oordeel gaat niet alleen over anderen, maar ook over Gods eigen volk. „Amos kondigt het oordeel aan op een manier waardoor Israël ook rechtstreeks wordt aangesproken om hen wakker te schudden, om hun hart te raken en te verbreken.”
Ds. Polinder riep de ongeveer 125 aanwezige predikanten op om niet „voorspelbaar” te preken. Net als in de tijd van Amos moeten mensen „wakker worden geschud en tot bekering komen. Het Woord moet bij het hart van mensen worden gebracht. Het gaat om hun heil: dat ze zich bekeren en leven.”
