Van Driel en zijn vrouw zaten op zo’n vijf meter afstand van de plaats waar de vrachtauto de dijk af reed. „Dwars door een tent waarin mensen zaten. Naast de vrachtwagen zag ik een man liggen die vermorzeld was. Die zag je sterven. Aan de andere kant van de auto lagen zwaargewonden. Heel triest.”

De hulpdiensten waren er heel snel. „Soms denk ik dat we in ons land overgeorganiseerd zijn, maar op zo’n moment ben je er blij mee. Petje af voor de mensen die zich hebben ingezet.”

Kinderen

De buurtbarbecue was nog maar net aan de gang toen de feestvreugde wreed werd verstoord. „Het was de eerste barbecue van IJsclub De Kom Zuidzijde sinds de oprichting in 1930. Omdat er steeds minder vaak ijs is, zocht het bestuur naar andere momenten om elkaar te ontmoeten. We hebben inmiddels drie keer een nieuwjaarsreceptie gehad. Nu werd bij het afscheid van de voorzitter stilgestaan; vanwege corona was het uitgesteld. Voor nieuwe buurtbewoners was het een mooie gelegenheid om kennis te maken.”

Het had een gezellig, ontspannen samenzijn moeten worden. „’s Middags hebben we in kano’s gevaren op De Kom, waar we ’s winters schaatsen, als er ijs ligt.” Daarna volgde de barbecue. „Eerst kregen de kinderen eten, want die hadden allemaal trek. Ze waren nét weg van de plaats waar de vrachtauto naar beneden kwam en daarna hadden wij eten gehaald.”

Nieuw huis

Van Driel zat met de rug naar de tent toen iemand riep: „Wat doet hij nu?” „Ik draaide me om en zag de truck over de tent heengaan. Mensen werden meegesleurd. Als ik er nu aan terugdenk, is het als een film. De paniek, de machteloosheid, het ongeloof… Ik hoorde dat iemand zijn kind net op tijd had kunnen wegtrekken.”

De inwoner van Zuidzijde kent de meeste slachtoffers „van gezicht.” Drie van hen behoren tot één familie, onder wie een vrouw die hoogzwanger was. „Er is echter ook een stel bij dat net een boerderij in Zuidzijde had gekocht. Die zouden ze afbreken en er een nieuw huis bouwen. Ze waren alvast lid van de ijsclub geworden, hoewel ze hier nog niet woonden. Ze kwamen om met de buurtbewoners kennis te maken. Maar ze zullen hun nieuwe huis niet zien.”

Boosheid

Wat de oorzaak van het ongeval was, is nog gissen. „De chauffeur schijnt op de kruising stilgestaan te hebben en met de bestuurder van een wit busje te hebben gepraat. Die bestuurder heeft zich netjes bij de politie gemeld. De vrachtwagenchauffeur kon op de Zuidzijdsedijk rechtdoor richting Klaaswaal of linksaf de Langeweg in naar Oud-Beijerland. Precies daar tussenin ging hij de dijk af. Een paar mannen zijn de cabine in geklommen. Er werd gezegd dat de chauffeur onder invloed was, dus mensen waren heel kwaad op hem. Maar er blijkt geen drank in het spel te zijn. Dus we zullen het onderzoek moeten afwachten voordat we meer over de oorzaak weten.”

Kwetsbare mensen

In de kleine gemeenschap in de Hoeksche Waard grijpt het drama diep in. „We zullen het een plek moeten geven, maar Zuidzijde is wel definitief veranderd. Ik hoorde dat er gisteren in de kerken veel aandacht voor de gebeurtenissen geweest is. Gistermiddag ben ik naar de bijeenkomst gegaan die het gemeentebestuur hier in een aardappelschuur hield. Daar waren stoelen neergezet. Er kwam 150 man op af. De burgemeester was er, de politie, de officier van justitie, alle huisartsen en mensen van slachtofferhulp.”

De schokkende gebeurtenis laat Van Driel zomaar niet los. „Wij hebben gezond thuis mogen komen. Zodra ik mijn kussen raak, slaap ik altijd vast en diep, maar nu was het de eerste nacht toch anders. De tweede nacht sliep ik gelukkig beter. Het doet wel iets met je als je zoiets meemaakt. Hoe belangrijk en interessant iemand soms denkt te zijn, je bent uiteindelijk gewoon maar één van al die kwetsbare mensen. Het is echt maar een oogwenk en je bent er niet meer.”