Uitbundig werpt de zon haar stralen over het terrein rond de groepsaccommodatie in het Gelderse Lunteren. Het is woensdag eind van de ochtend en de deelnemers aan het interculturele Gave-kamp hebben zojuist in kleine groepjes een Bijbelstudie afgerond. Nu is er tijd om te chillen of een potje badminton of tafelvoetbal te spelen.

De kampweek voor 17- tot 23-jarigen telt 50 deelnemers, inclusief de leiding, van wie er zo’n 35 een vluchtelingenachtergrond hebben, vertelt ”allrounder” Ilse van der Stoep. Zij maakt voor het eerst deel uit van de kampleiding en is onder meer verantwoordelijk voor de materialen. Elders op het terrein bivakkeert deze week een andere Gave-groep met jongeren van 13 tot en met 16 jaar.

Op een groot vel aan de wand in de ontmoetingsruimte hangt het programma van deze dag. Om 7.00 kwam de kampleiding bijeen voor de dagelijkse bidstond, om 8.00 uur stond het ontbijt op tafel, om 9.30 was er –na een gezamenlijke introductie– Bijbelstudie in groepjes. „Het centrale thema deze week is ”Een nieuw begin”. Gisteren ging het over Ruth, vandaag over Jozef en morgen over Zacheüs”, zegt Van der Stoep, terwijl ze door de Bijbelstudiemap bladert.

Nieuwsgierig

Tussen de Bijbelstudie en de lunch hebben de jongeren vrije tijd. De Syrische vluchteling Ahmad (23) neemt buiten plaats op een plek in de schaduw. De Lunterse kamplocatie blijkt voor hem bekend terrein. Hij vertelt dat hij voor de vierde keer deelneemt aan een Gave-kamp. In 2015 vluchtte hij met zijn familie naar Nederland, midden in de vluchtelingencrisis. Het eerste halfjaar verbleven ze op twaalf verschillende locaties, waaronder een sporthal en andere noodopvangplekken.

Na een halfjaar kon het gezin, dat snel een verblijfsvergunning kreeg, een flat in Gorinchem betrekken. Ahmad is nu bezig met een hbo-opleiding ict. Daarnaast doet hij vrijwilligerswerk in een bibliotheek. Hij helpt ouderen met het gebruik van de computer en mobiele telefoon, en geeft programmeerlessen aan kinderen. Ook heeft hij een baantje als pizzakoerier.

„Toen we naar Nederland kwamen, was ik nieuwsgierig naar de Nederlandse cultuur en naar verschillende religies. Ik wilde socialiseren en netwerken bouwen. Toen we een huis kregen, hadden we weinig inkomsten. Via VluchtelingenWerk kwamen we in contact met de voedselbank. Daar kregen we een uitnodiging voor een multicultimaaltijd van een kerk. Daardoor ontmoette ik een vrouw die me over de Gave-kampen vertelde.”

Afrikaanse verkoper

Dat de kampen een christelijk karakter hebben, was voor de van huis uit islamitische Ahmad geen probleem. „Iedere religie denkt de waarheid te hebben. Ik sta er neutraal in en ben op zoek.” Tijdens de zomerkampen maakt Ahmad nader kennis met het christelijk geloof. „Als ik me daarin verdiep, voel ik me rustig.”

Hij heeft echter nog steeds veel vragen over het christelijk geloof, waarbij hij onder meer de Drie-eenheid noemt. „Dat jullie denken dat God drie in één is, kan ik nog steeds niet begrijpen.” Ook met bijvoorbeeld de uitspraak van de Heere Jezus dat als iemand je op de wang slaat je hem de andere wang moet toekeren, kan hij niet uit de voeten. „Dat vind ik niet goed.”

Intussen horen de Bijbelstudies voor Ahmad bij de mooiste momenten van de kampweek. „Ik vind het nog steeds leuk om meer verhalen uit de Bijbel te horen.” Ook het ontmoeten van andere jongeren en samen activiteiten doen maken de week voor hem succesvol.

„Gisteren hadden we een culturele avond. Elk groepje kreeg een briefje waar een continent op stond. Met een toneelstukje moesten we uitbeelden om welk continent het ging en dan de moesten de anderen dat raden.” Ahmad speelde de rol van een Afrikaanse verkoper. „Dat deed hij heel goed”, zegt teamlid Anke van ’t Hof, die heeft meegeluisterd.

Samos

Naast Ahmad zit Elize Verheij (22) uit Middelburg, die voor het tweede achtereenvolgende jaar aan een Gave-kamp deelneemt. „Vorig jaar heb ik drie weken geholpen in een vluchtelingenkamp op Samos. Daarna wilde ik graag meer doen met vluchtelingen en heb ik me aangemeld voor een zomerkamp van Gave. Ik vind het heel verrijkend. Andere culturen interesseren me. Het doel van deze kampen vind ik ook mooi: het christelijke geloof delen, zonder dat iemand iets wordt opgelegd”, zegt de pabo-studente aan De Driestar.

De onderlinge gesprekken tijdens de kampweek vindt ze boeiend. „Vluchtelingen stellen soms vragen waar ik eerder nooit bij stil heb gestaan, zoals: Hoe kun je bewijzen dat Jezus de Zoon van God is? Ik heb niet altijd antwoorden op hun vragen, maar luister naar hun verhaal en probeer iets te laten blijken van Gods liefde. Soms hoor ik ook mooie dingen, bijvoorbeeld van een jongere uit het Midden-Oosten die tijdens zijn vlucht radicaal tot geloof is gekomen in de gevangenis.”

Junior (19), afkomstig uit Congo-Kinshasa, nam ook al eerder deel aan een Gave-kamp. Hij vindt het interessant om meer te leren over andere culturen en nieuwe contacten op te doen. De Bijbel is voor hem niet onbekend. „Ik ben christelijk, maar bid niet zo veel. Dat wil ik eigenlijk vaker doen.”

Houten kruis

Het is intussen half één en iedereen schuift binnen aan voor de lunch. De ruimte is versierd met vlaggetjes. Bij het podium staat een groot houten kruis. Een van de kampleiders leest een Bijbelgedeelte uit Johannes 10, waarna hardop het Onze Vader wordt gebeden. Op tafel staan brood, beleg en kannen water klaar. Een van de koks rijdt een kar naar binnen met een warm gerecht. „We hebben vandaag noedels”, legt ze uit. „Even een applaus voor de kok, jongens”, zegt de kampleider. Meteen klinkt er een luid applaus en geroffel op de tafels.

Na de lunch, die wordt afgesloten met een Engelstalig danklied, gaan drie groepen aan de slag met een corveetaak, zoals de afwas of het schoonmaken van de toiletten. Meiden en jongens hebben daarna deze middag elk een eigen programma.

Anke van ’t Hof moedigt een van de jongeren die weinig zin hebben in het corvee vriendelijk aan. Het Rotterdamse teamlid geniet zichtbaar van het contact met de deelnemers. Negen jaar geleden werkte ze samen met haar man, Arien, voor het eerst mee aan een Gave-kamp. „We zochten iets om dienstbaar te zijn en kwamen hierbij uit”, vertelt de kinderpsychologe.

In Rotterdam woont ze in een wijk waar 15 procent van de bewoners autochtoon Nederlander is. Ze heeft geregeld contact met een Pakistaanse en een Iraakse familie in de buurt. „De één is islamitisch, de andere jezidi.”

Beproef concept

Dit jaar leidt het echtpaar, lid van de gereformeerde gemeente Rotterdam-Zuidwijk, voor de zesde keer een Gave-kamp. De gesprekken met de jongeren vindt Anke van ’t Hof waardevol. „Sommigen hebben heel moeilijke dingen doorstaan en leven eenvoudig met God. Ze hebben alles moeten achterlaten en zeggen: Je mag Hem alles vragen wat je nodig hebt. Dat vind ik bijzonder.”

De opzet van de kampen bleef in de loop der jaren hetzelfde, zegt Van ’t Hof. „Het is een beproefd concept. Op onderdelen is het wat geprofessionaliseerd. Ik vind het mooi dat in de Bijbelstudies altijd een lijn zit naar ons eigen leven. En donderdagavond staat altijd het Evangelie van het kruis centraal. Wat deed Jezus, waarom deed Hij dat en wat is daarop jouw antwoord? Jongeren vinden dat vaak een indrukwekkende avond.”