Iedere dag gaat Madelien van Wageningen (24), die het syndroom van Down heeft, een uur naar buurvrouw Ans van Alphen-van Kempen (75). Daar doet ze spelletjes en speelt ze keyboard. Omdat het altijd zo gezellig is, geeft Madelien een bloemetje aan Van Alphen.
Al sinds ze drie jaar oud is, steekt Madelien de weg in Nieuwe Tonge over om naar „tante Ans” te gaan. Toen ze klein was, ging ze knikkeren en tafeltennissen, vertelt moeder Katie van Wageningen-Noteboom (57). „Nu Madelien wat ouder is, speelt ze het elfstedenspel. Dat is een soort ganzenbord gebaseerd op de elfstedentocht. Ook speelt Madelien bij „tante Ans” op het keyboard en duikt ze in een boek. Soms is ze actief bezig. Zo gaat ze weleens touwtjespringen.”
Zaterdag is een hoogtepunt, zegt Madeliens moeder. „Dan gaat Madelien bij de buurvrouw eten. Elke week vier boterhammen met knakworst.” De twee snoepen graag samen. „De man van tante Ans bakt weleens koekjes. Daar eten ze altijd veel van.”
„Tante Ans is mijn vriendin”, vult Madelien zelf aan. We lachen veel met z’n tweeën en het is er altijd gezellig.”
Madeliens moeder: „Mijn dochter gaat heel graag naar tante Ans uit haar werk of na schooltijd. Het is echt vaste prik voor haar. De buurvrouw, die vroeger kleuterjuf is geweest, vindt het bezoek ook heel erg leuk.”
Wat is typerend voor Van Alphen? Madeliens moeder: „Ze heeft enorm veel geduld met Madelien.”
