De vraag wie God is, zal bij velen bevreemding oproepen, omdat wij vanuit de Heilige Schrift weten wie God is. God heeft Zich daarin immers geopenbaard. We kunnen zeggen dat de Godsleer opkomt vanuit de Schriftleer.

Velen echter die zich orthodox en gereformeerd noemen, hangen een relationele Schriftleer aan. Die zet vraagtekens bij bepaalde historische gebeurtenissen die Gods Woord beschrijft. Men wil niet meer weten van een wereldwijde vloed. Men zet vraagtekens achter de oorsprong van het volk Israël. Men loochent, tegen de Heere Jezus in, dat de profeet Jona drie dagen en nachten in de vis was. De verovering van Kanaän door het volk Israël is niet gebeurd zoals het Bijbelboek Jozua het beschrijft.

In ethisch opzicht zet men vraagtekens achter nieuwtestamentische voorschriften. Aan homoseksuele gemeenteleden wil men ruimte geven om een relatie aan te gaan. Paulinische vermaningen dat het kerkelijk ambt niet door vrouwen mag worden bekleed, worden genegeerd. Wij moeten de Schrift namelijk lezen in rapport met de samenleving en de huidige ethische normen. Wat betreft gebeurtenissen uit het Oude Testament beroept men zich op vermeende archeologische vondsten die de waarheid van de Schrift zouden tegenspreken.

Op deze wijze wordt het Woord van God, dat eeuwenlang volstrekt gezag had, ondergraven. Wanneer men een gewijzigde visie op de Schrift heeft, dan zal dit echter onherroepelijk gevolgen hebben voor ons Godsbeeld. Wie bijvoorbeeld historische gebeurtenissen die de Schrift vermeldt niet als waar beschouwt, komt uit bij een gewijzigde opvatting van het Woord van God. Volgens die opvatting is de Bijbel niet normatief en moeten wij kerkmensen samen met de Heilige Geest het Woord van God uitleggen. Daarbij heerst de mens over de Schrift, in plaats van dat de Schrift normatief is voor de mens.

Dat zal tevens inhouden dat God Zelf niet meer waarachtig is, en dat ook andere leerstukken van Gods Woord niet meer normatief zijn, zoals de leer van de totale verdorvenheid van de mens, van de soevereiniteit van God en van de verzoening door Christus. Tegenover de opvatting dat de Heilige Geest een mens aan Christus verbindt, denkt de mens zelf te kunnen beslissen voor Christus. Zo raakt ook de eis van persoonlijke bekering op de achtergrond. Die is immers niet nodig, want bekeerd zijn wij als kerkmensen allemaal. In samenhang hiermee worden er vraagtekens gezet achter de eeuwige straf. Gods Woord is immers niet normatief, maar ons gevoel en onze smaak zijn bepalend.

Zo wordt een rationeel waarheidsbegrip gehanteerd en wordt ons beeld van God verlaagd. Dan is God niet meer betrouwbaar en wordt zelfs de leer van de goddelijke Drie-eenheid betwijfeld. Wanneer de leer van de schepping onderuitgehaald wordt, dan is de mens niet meer zondaar maar slachtoffer. Dan ontstaat er een andere kijk op zonde en wordt de mens positief bejegend.

Helaas zijn deze ontwikkelingen nu aan de orde in kerkelijk Nederland. Als ze doorzetten, leidt dit tot de ondergang van de kerk. Andere kerkverbanden, ook buitenlandse, gingen ons hierin voor. En het heeft alles te maken met een gewijzigde visie op de Schrift.

Als kerken hebben wij een terugkeer naar het volledige Woord van God nodig, in het besef dat alles wat daarin overgeleverd wordt betrouwbaar is. In samenhang daarmee moeten wij opnieuw de nadruk leggen op de goddelijke eis van persoonlijke wedergeboorte en bekering. Wij moeten opnieuw de totale verdorvenheid van de mens leren beseffen en dat wij in alles afhankelijk zijn van Gods genade. Zo zal niet de mens, maar Christus centraal komen te staan. Dan nemen wij de Schrift aan zoals deze zich aandient. Wijlen prof. Kuitert sprak eens: „De Schrift verbiedt de vrouw in het ambt, en wij hebben het toch gedaan, goed zo.” Maar wij bedroeven de Heilige Geest wanneer wij onze eigen mening opleggen aan de Schrift.

Wanneer zal een mens de Schrift onbevangen en volkomen aanvaarden? Dat is wanneer er een ontmoeting heeft plaatsgevonden met de levende God. Dan word ik zondaar. Dan wordt God heilig, steun ik volledig op de verzoening in Christus en buig ik onvoorwaardelijk voor de Heere en Zijn Woord. De Heere geve een terugkeer tot Hem en Zijn Woord. Alleen dan zal er dageraad zijn voor kerkelijk Nederland.

De auteur is emeritus predikant in de Christelijke Gereformeerde Kerken. Weerwoord gaat in op vragen die op christenen afkomen.