Regenwater voert Rob ter Brake uit Hellendoorn niet zo snel mogelijk af — hij vangt het op. Als dat niet spoedig breder gebeurt, ontstaat er binnen een paar jaar een serieus drinkwaterprobleem, waarschuwt hij.
„We besproeien de tuin, we wassen auto’s, we vullen zwembaden met drinkwater en het kost vrijwel niets. Daarmee wil ik niet zeggen dat drinkwater duurder moet worden, maar dat we het voortaan alleen nog maar moeten gebruiken voor consumptie, dus om te drinken en in te koken.”
Ter Brake (58) is helder: gebeurt dat niet, dan is er over een aantal jaar een drinkwatertekort. Een andere manier van omgaan met water is noodzakelijk, stelt hij. „Zet op drinkwater een prijs naar gebruik. Dan bepaalt de overheid hoeveel je mag gebruiken. Bij overschrijding daarvan wordt het duurder.”
Twee problemen maken een andere omgang met water noodzakelijk, zegt Ter Brake. Het schaarser worden van drinkwater en de toenemende heftigheid van regenbuien door klimaatverandering stellen overheden voor uitdagingen.
Met de opvang van regenwater in zijn tuin wil Ter Brake zijn gebruik van drinkwater beperken. Daarvoor heeft hij een heel systeem ontworpen. „Ik meet de hoeveelheid water in een vat in mijn achtertuin. Als dat dreigt te overstromen, gaan mijn tuinsproeiers aan, zodat er geen water uit loopt.” Raakt de tuin niet verzadigd als die besproeid wordt terwijl het regent? „Nee, het voordeel van deze manier van beregenen is dat de grond open is. Het water wordt dus beter opgenomen. Ik heb nooit plassen in mijn tuin.” Via leidingen die zijn afgesloten van de drinkwatervoorziening, komt het opgevangen regenwater op zijn bestemming, bijvoorbeeld in het toilet.
In het vat van Ter Brake gaat maar liefst 10.000 liter. „Door het gebruik van regenwater bespaar ik per jaar 100 kubieke meter drinkwater. Als je dat in literflesjes achter elkaar zet, krijg je een rij van 10 kilometer lang.”
Dezelfde besparing is ook mogelijk met een kleiner vat, zegt Ter Brake. „Een opslag met een inhoud van 5000 liter is genoeg.”
Een oplossing voor de hoge prijs van het systeem kan schaalvergroting zijn, legt Ter Brake uit. „Bijvoorbeeld een rijtje woningen dat gezamenlijk is aangesloten op zo’n vat als ik heb.
Een nieuwe manier van omgaan met water vereist niet alleen veranderingen van particulieren, maar ook het waterbeleid van de overheid moet op de schop, vindt de civiele techneut. „Anderhalve week geleden heeft het hier hard geregend. Achter mijn huis liggen weilanden, die veranderden toen in een grote bak water. Als je nu kijkt, is het afgevoerd. Terwijl het wellicht gebruikt had kunnen worden voor huishoudens.”
Overlast
Ook zou de overheid het gebruik van regenwater moeten stimuleren, als het aan Ter Brake ligt. „Simpel door bij de bouw van een nieuw huis te zeggen: „Heb je daar al aan gedacht?”” Nu gebeurt dat nog te weinig, vindt Ter Brake. „Terwijl gemeenten, zeker in stedelijk gebied, er veel belang bij hebben om wateroverlast te voorkomen.
De onderliggende gedachte van Ter Brakes systeem is dat mensen wereldwijd niet goed omgaan met drinkwater en energie. „De opslag van energie is nu niet mogelijk. Maar veel netbeheerders kunnen de teruglevering van zonnepanelen en -parken nauwelijks aan. Ze zijn niet geïnteresseerd in lokale opslag, want als iedereen de kabel doorknipt, komt er geen geld meer op de plank.” Ook als het gaat om wateropslag loopt niemand hard, signaleert Ten Brake. „Ik maak me daar zorgen over. Het drinkwater wordt van alle kanten vervuild. Ondertussen stijgt de vraag ernaar. Ik ben bang dat er ooit nog eens gevochten wordt over drinkwater. Er móét een omwenteling komen.”
