En toch is er meer. Er is ergens een raadselachtige relatie tussen vruchten en het kwaad.

Een experimentje: Zet vijf kinderen in een afgesloten ruimte waar in een gesloten doosje op de tafel drie prachtig gekleurde vruchtjes zitten. De kinderen weten niet wat er in het doosje zit, alleen u weet dat. Druk de kinderen op het hart dat ze het doosje niet mogen aanraken. Verlaat de kamer en sluit de deur zorgvuldig achter u.

Het laat zich raden wat er gebeurt.

Binnen de kortste keren worden alle zeven hoofdzonden én alle zeven deugden zichtbaar. Niet omdat de vruchten niet goed zijn –integendeel, hoe mooier en lekkerder de vruchten, hoe feller de strijd– maar omdat kinderen mensen zijn.

De vruchten op de thematische foto’s in deze bijlage zijn gegroeid van zaad tot vrucht. Ze willen begeerd en gegeten worden. Maar omdat ze getoond worden in de context van reflectie op deugden en zonden, zijn ze in het spanningsveld van goed en kwaad terechtgekomen.

Ze willen gegeten worden, maar wie de foto’s goed bekijkt, begint te twijfelen. Deugen deze vruchten wel? Op elke foto zijn dissonanten, waardoor de kijker zich afvraagt: Zal ik eten of toch niet?