Sinds enkele weken ligt er een grote Russische troepenmacht aan de grens met Oekraïne. Al die tijd vragen Oekraïne en de NAVO zich af of het komt tot een invasie. En als die al plaatsvindt gaat het de Russische president Vladimir Poetin dan alleen om Donetsk en Loegansk, de gebieden die sinds 2015 in handen zijn van de Russische rebellen? Wil de Russische heerser een corridor naar de Krim, het schiereiland dat hij in 2014 van Oekraïne inpikte? Of heeft hij zijn oog laten vallen op heel Oekraïne?
Er zijn analisten die met de hoogste stelligheid beweren dat het sowieso tot een invasie komt. Zij wijzen dan onder andere op uitspraken van Poetin die hij in juli deed. Die stelde toen de soevereiniteit van het buurland ter discussie. Volgens de Russische president is er sprake van „een historische eenheid van Russen en Oekraïners.” Het Westen zou „onze spirituele eenheid hebben aangevallen.”
Andere deskundigen menen dat het allemaal niet zo’n vaart loopt. De redenering is dan dat Moskou ziet dat Washington Kiev van wapens voorziet en vindt dat het tijd wordt dat zij samen rond de tafel gaan zitten.
Een stellig antwoord over de Russische bedoelingen is er niet, want niemand weet wat er in het hoofd van Poetin omgaat. Omdat er geen antwoord is, doet de NAVO er goed aan op het ergste bedacht te zijn. De NAVO is daarvan doordrongen. De afgelopen twee dagen vond er in Riga, de hoofdstad van Letland, een NAVO-top plaats. Een veelzeggende plek. In de voormalige Sovjetrepubliek presenteerde het bondgenootschap zich als een gesloten front aan de oostgrens.
De NAVO wil een herhaling van de Krim voorkomen. Rusland kon het schiereiland zeven jaar geleden zonder noemenswaardig verzet in bezit nemen. De NAVO was verrast en stond er machteloos bij te kijken. Oekraïne was immers geen lid van de NAVO en dus kon het bondgenootschap Kiev militair niet bijspringen. Als straf stelden de westerse landen sancties in tegen Rusland.
Feitelijk is er sinds 2014 niet veel veranderd. Oekraïne mag dan een zeer gewaardeerde partner van het westerse bondgenootschap zijn, het land is nog altijd geen bondgenoot. Als Poetin Oekraïne aanvalt zal de NAVO geen troepen sturen om het land te helpen. De NAVO kan Rusland alleen maar waarschuwen dat er nog meer strafmaatregelen volgen als het land Oekraïne binnenvalt.
Anderzijds moet de vraag worden gesteld: hoe geloofwaardig zijn de West-Europese landen als een aantal van hen, waaronder Duitsland, ondanks strafmaatregelen via de pijplijn Nord Stream 2 aardgas van de Russen afneemt? Met de inkomsten van het steeds duurder wordende gas financiert Poetin zijn troepenopbouw aan de grens met Oekraïne.
In feite rest de NAVO, en dan met name Washington, niets anders dan het gesprek met Moskou aan te gaan. Het moet blijken of dat afdoende is.
