Nederland had vroeger vier lichtschepen op zee: de Texel, de Terschellingerbank, de Goeree en de Noord-Hinder. Nadat computers de kustbeveiliging overnamen, werden de boten overbodig. De Texel is dankzij inzet van Waddenbewoners gered van de sloop en na 1992 volledig gerestaureerd.

In september 1952 komt lichtschip nr. 10 in dienst op een positie van 18 zeemijlen uit de kust, ten westen van het eiland Texel. Het schip krijgt de naam Texel; een verwijzing naar zijn ligplaats. In hetzelfde jaar is ook lichtschip nr. 11 gemaakt en naar een locatie nabij Texel gesleept. Dit vaartuig is in een storm in 1991 losgeslagen en gestrand bij de Hondsbossche zeewering. Daar is het ter plekke gesloopt.

In 1971 is de Texel hernoemd tot Terschellingerbank en verplaatst naar de gelijknamige bank ten noorden van het eiland Terschelling. Vijf jaar later is het schip volledig geautomatiseerd en kreeg zijn oorspronkelijke naam en locatie terug.

De elfkoppige bemanning, die tot 1955 telkens vier weken aan boord bleef, werkte onder een regime van vier uur op en vier uur af, de zogenaamde continudienst. In 1955 werd deze vier weken durende dienstperiode gehalveerd, tot 1977 toen het schip werd geautomatiseerd. Daarna deed het nog tot 1992 onbemand dienst.

Serie Vuurtorens langs de kust

Dit is het zesde deel in een serie van acht vuurtorens langs de Noordzeekust. Volgende week vrijdag deel 7.