De Van de Woestijnes zijn voor Stichting Ismaël uitgezonden naar het Midden-Oosten, waar zij als „veldwerker” actief zijn. Tijdens een online event van de interkerkelijke stichting, dinsdagavond, vertellen zij over hun ervaringen. Bram: „De islam is er zó diep geworteld. Wij kennen maar een enkeling die Jezus volgt, en dan ook nog onder de radar. De angst is groot, voor de familie en voor de overheid. Ik zou zo graag zien dat veel meer moslims echt belangstelling krijgen voor het Evangelie.”

Toch komt dit voor, zegt Saar even later, als zij het eerste exemplaar van het boekje ”Tipje van de sluier” in ontvangst neemt. Hierin zijn zeven verhalen van „tentenmakers” opgenomen. Saar leest voor over Noura, haar taaldocente. „Ze is moslim, zoals vrijwel iedereen in dit land. Toch is ze bereid om mij elementen van het Arabisch te leren op een ongewone manier: samen gaan we door de verhalen uit de Bijbel. Zij leest ze voor, en ik vertel ze na, in kreupel Arabisch en met veel tekortkomingen.”

Totdat Noura’s man binnenkomt. Saar: „Er ontstond een ongemakkelijke situatie. Maar: deze Noura heeft inmiddels beleden dat zij de Heere Jezus volgt. Haar man heeft het er erg moeilijk mee. Maar ook haar zus is overtuigd geraakt van het Evangelie.”

Is het niet gevaarlijk om met je gezin –de Van de Woestijnes hebben vijf kinderen– in zo’n omgeving te wonen? Saar: „Zeker, er is gevaar. Maar wij worden hooguit het land uitgezet. Voor lokale gelovigen is het gevaar veel groter.” Bram: „We hebben het zo snel over gevaar. Maar als Bonifatius daarvoor was teruggedeinsd, was het Evangelie nooit in de Lage Landen gekomen. Het gaat erom de grote werken Gods te vertellen, zoals Petrus dat deed op de Pinksterdag. En 3000 mensen kwamen tot bekering.”

Psalm 72

Jan Vreeken, bureaumanager van Stichting Ismaël, wijst op de woorden in het logo van de stichting: ”Hoop voor het Midden-Oosten”. „Psalm 72 zegt daar heel veel over.” Hij laat een topografische kaart van het immense gebied zien. „Psalm 72 vers 4 zingt het: „Van zee tot zee zal Hij regeren, Zover men volken kent; Men zal Hem van d’Eufraat vereren, Tot aan des aardrijks end”, ook vanuit Seba –Jemen– en Libanon. En in vers 10 gaat het over de hoop: „Dan zal, na zo veel gunstbewijzen, ’t Gezegend heidendom ’t Geluk van dezen Koning prijzen, Die Davids troon beklom”: de Heere Jezus Christus.”

Ook andere veldwerkers komen tijdens de uitzending, die gaandeweg 340 belangstellenden trekt, aan het woord. Hagar –echte namen en locaties moeten om veiligheidsredenen onvermeld blijven– werkt sinds januari in een stad in het Midden-Oosten. „Het is mijn verlangen dat God hier mensen op mijn pad brengt om dingen te delen. Ik heb intussen ook mooie contacten. God heeft grote plannen met het Midden-Oosten. Ik kijk uit naar de vervulling.”

Mark werkt in een andere grote stad. Waar zouden mensen in Nederland wat hem betreft om moeten bidden, wil gespreksleider Bart Pater weten. Mark: „Ik werk er nu zes maanden, maar het is voor mij nog steeds een vraag: wat is nu de beste manier om contacten te leggen? Als moslims heel hoog opgeven over de islam, wat stel ik daar dan tegenover? Op dit moment probeer ik hen op een andere manier te laten nadenken, door vragen te stellen.”

Een lokale predikant, die al 38 jaar aan een baptistengemeente in de regio verbonden is, laat via een filmpje weten dat hij uitziet naar „voorgangers uit Nederland die ons op komen zoeken.”

Amsterdam

Ds. W. Visscher, voorzitter van de stichting, had de avond geopend vanuit Handelingen 2. In zijn slotwoord komt de predikant van de gereformeerde gemeente te Amersfoort hierop terug. „De Arabische wereld is het hartland van de islam. Europa is het hartland van de godsdienstloosheid. In de Arabische wereld leven mensen die de godsdienst nog belangrijk vinden. Veronderstel nu eens dat de Heilige Geest daar gaat werken, zoals eens op de Pinksterdag? Misschien komen er in een Arabische stad dan wel meer mensen tot bekering dan in Amsterdam, een stad die God niet meer nodig heeft. Nog iets: William Carey, grondlegger van de wereldzending, had een gehandicapte zus in Londen, die elke dag voor hem bad. Laten wij dat ook doen voor de Arabische wereld.”