Uit diverse onderzoeken en media komt een steeds duidelijker beeld naar voren dat de Chinese overheid op grote schaal Oeigoeren onder dwang textiel en garens laat produceren voor de westerse markt. Van de vijf katoenen kledingstukken komt één voort uit dwangarbeid, stelt de internationale End Uyghur Forced Labour (EUFL).

In Xinjiang, de regio waar veel Oeigoeren wonen, wordt 84 procent van de totale hoeveelheid katoen in China geproduceerd. De streek levert 20 procent van het katoen dat wereldwijd wordt geproduceerd. Telkens doet de EUFL klemmende oproepen aan bedrijven om niet te profiteren van deze moderne slavernij.

Voor bedrijven geldt de internationale standaard voor werknemersrechten van de OESO. Naleving gebeurt echter op vrijwillige basis. Kledingleveranciers zijn vrij om al of niet mee te doen met gezamenlijke afspraken het Better Cotton Initiative. Ook toepassing van kwaliteitslabels en keurmerken is niet af te dwingen.

Lappendeken

Voor consumenten maakt een lappendeken aan labels voor de textielindustrie met informatie over de herkomst er niet inzichtelijker op. Het gaat om bijna dertig keurmerken onder meer ook voor milieubescherming.

De stichting Schone Kleren Campagne (SKC) reageerde woensdag verheugd op het wetsvoorstel van Kamerleden (zie ”Handelsverdrag niet zomaar aanvaardbaar”) om een plicht voor maatschappelijk verantwoord ondernemen in te voeren. „Net als bij voedselveiligheid zouden consumenten bij het kopen van kleding in Nederland ervan uit mogen gaan dat hun aankoop fatsoenlijk is”, aldus woordvoerder Wyger Wentholt.

Gebrek aan inzicht in de toeleveringsketens van bedrijven en angst voor de concurrentie zorgt er volgens SKC voor dat winkelketens moeite hebben om dwangarbeid uit de kledingketen te bannen. „Modemerken willen wel verantwoord ondernemen, maar alleen als concurrenten dat ook doen. Wegens een gebrek aan transparantie in de kledingindustrie is het zeer lastig te achterhalen waar grondstoffen precies vandaan komen. Het achterhalen kost investeringen en maakt inkoop minder flexibel, maar het is niet onmogelijk. Dat zeggen ook modeorganisaties.”