Een van de debaters deed de oproep de term klimaatreligie niet meer te gebruiken omdat dit verwarrend is. Hoewel dat pleidooi niet misplaatst is, denkt een aanzienlijke groep dat met klimaatbehoud een gelukkige toekomst is gegarandeerd. Dat heeft religieuze trekken.

Niet zelden hebben woordvoerders van de klimaatbeweging een doorgeslagen missionaire drang en weigeren ze te luisteren naar hun tegenstanders. Omgekeerd zijn er mensen die elke zorg over de klimaatverandering afdoen als „onzin en bangmakerij.” Die polarisatie in het debat leidt tot scherpe tegenstellingen die de oplossing van het probleem geen millimeter dichterbij brengen.

Wie de feiten eerlijk onder ogen ziet, kan niet ontkennen dat er in het klimaat ingrijpende veranderingen gaande zijn. De opwarming van de aarde. De stijging van zeespiegel. Het uitsterven van diersoorten. Het zijn zomaar enkele voorbeelden die duidelijk maken dat de stand van natuur en klimaat gestaag verslechtert. Niemand weet waar dit op uitloopt.

De vraag die mens en samenleving zich dan moeten stellen is: Wat is mijn aandeel hierin? Ieder mens zal uiteindelijk beseffen dat hij of zij een, wellicht miniscule, rol speelt in dit proces. Om het heel simpel te maken: Iedereen weet dat weggooien van plastic afval in het bos schadelijk is. Niemand kan dus kunnen stellen dat de menselijk invloed nul is.

Het debat over de klimaatverandering zou al gediend zijn wanneer iedereen vanuit dat besef gaat redeneren. Dan gaat het erom dat iedereen in zijn gedrag daar ook naar handelt. Dan zou de polarisatie rond het thema klimaat ook fors afnemen.

In het debat wordt vanuit progressieve kring wel erg gemakkelijk gewezen naar bedrijven, boeren en overheid. Het lijkt er dan op dat met het aanpakken van die ”grote vervuilers” (zoals ze vaak worden genoemd) de problemen zijn opgelost. Maar de kritiek op deze partijen is lang niet altijd reëel. Zo gaat men er bijvoorbeeld vaak aan voorbij dat zeker in agrarische kringen veel wordt gedaan om het klimaatprobleem kleiner te maken. Zelfs boeren die dat met harde feiten kunnen aantonen worden niet gehoord.

Anderzijds zijn orthodoxe christenen nogal eens geneigd om in dit debat vooral afwerend te reageren. Daarmee geven ze de aandacht voor het klimaat, of beter voor de Schepping in handen van links. Terwijl juist christenen moeten weten dat de zorg voor klimaat en natuur een Bijbelse opdracht is. Helaas moet worden geconstateerd dat veel christenen beter zijn in bebouwen als in bewaren. Dat is een belangrijk punt voor bezinning in de week van de Schepping.