Dat staat in een manifest dat de partij donderdag naar buiten bracht. In dit tienpuntenplan staan diverse voorstellen die het aantal abortussen in Nederland, elk jaar weer zo’n 30.000, terug kunnen dringen. Ook bevat het ideeën voor een betere hulp aan onbedoeld zwangere vrouwen.

Zo wil de ChristenUnie dat de overheid meer investeert in voorlichting op scholen. Ook zou er een overheidscampagne moeten komen „met als doel het taboe op het gesprek over abortus weg te nemen, zodat vrouwen in nood minder drempels ervaren om hulp te zoeken.”

Verder zou er van overheidswege meer gedaan kunnen worden aan de beschikbaarheid van onafhankelijke keuzehulpverlening „voor vrouwen die hier behoefte aan hebben”, zegt het manifest. Ook moeten lokale hulpverleningsinitiatieven ondersteund worden waardoor „een gebrek aan financiële middelen of woonruimte geen reden meer hoeft te zijn om te kiezen voor een abortus.”

Onbedoeld zwangere vrouwen zouden desgewenst „een deskundige en goed opgeleide buddy” moeten krijgen die hen kan helpen bij praktische vragen.

Het pleidooi voor opnemen van de anticonceptiepil in het basispakket, ook te vinden in het verkiezingsprogramma van de partij, is opmerkelijk aangezien de ChristenUnie vorig jaar nog tegen een PvdA-motie van deze strekking stemde. Sinds 2011 moeten vrouwen boven de 21 jaar zelf betalen voor de anticonceptiepil.

De ChristenUnie was daar aanvankelijk voor, legt Kamerlid Dik-Faber uit. „Maar nadat we er nog eens goed naar gekeken hebben, nemen we nu een nieuw standpunt in. Een derde van alle abortussen zijn herhaalabortussen. Als je voor deze hogerisicogroep, voor wie het zelf betalen van anticonceptie een barrière kan zijn, íéts kunt doen, moet je dat niet nalaten. Want het is toch wel raar dat in ons land een abortus financieel vergoed wordt, maar anticonceptie niet.”

Stap naar voren

Met het manifest wil de ChristenUnie, zegt Dik-Faber, ook een poging doen de enorme polarisatie die over het thema abortus is ontstaan, te doorbreken. Daarom zoekt haar partij samenwerking, met alle partijen, „op onderdelen waar we het wél over eens kunnen worden, ook al zijn de verschillen groot. Wij willen ook zelf een stap naar voren doen.”