De visserijketen doet een gezamenlijk beroep op minister Carola Schouten van LNV om het overleg over de toekomst van de sector te heropenen. Desnoods moet dat maar los van het Noordzeeoverleg.
Een deal maken over de toekomst van de Noordzee zonder de vissers? Dat kan eigenlijk niet, vond een deel van de vaste Kamercommissie voor LNV tijdens het oktoberoverleg met de minister. De bewindsvrouw gaf geen krimp. „Ik blijf achter de afspraken uit het Noordzeeakkoord staan.” In dit akkoord zijn overheid, windparkexploitanten, natuurbeschermers, olie- en gasbedrijven en havens het eens geworden over het beheer van het Nederlandse deel van de Noordzee tot 2030. De visserij zag na raadpleging van de –verdeelde– achterban van ondertekening af.
Platform
In het overleg sprak Schouten de hoop uit dat de visserij „de moed vindt” om aan tafel terug te keren. „Mijn deur staat altijd open voor de vissers. Maar ze moeten wel zoeken naar een platform waarop ze met elkaar het gesprek verder kunnen voeren.”
Dat platform lijkt er sinds kort te zijn. Eind oktober stuurden vier organisaties die naar eigen zeggen de hele visserijketen vertegenwoordigen, een brief naar de minister: de Nederlandse Vissersbond, de koepel van kottervissers VisNed en twee organisaties van vishandelaren en visverwerkers – de landelijke Visfederatie en de Vereniging van Visgroothandelaren Urk. Zij dringen aan op „heroverweging” van de afspraken in het Noordzeeakkoord.
Een deel van de argumenten is al eerder naar voren gebracht. Zo leggen de uitrol van windenergie op zee en de natuurcompensatie die daarmee gepaard gaat, een te groot beslag op de visgronden van de vissers. Ook heeft de visverwerkende industrie volgens de organisaties te weinig inbreng gehad in het proces. En dan is er nog de groeiende dreiging van een brexitdeal met een „slechte visparagraaf.”
In hun brief doen ze ook een nieuw voorstel. Ze vragen minister Schouten om een gedegen onderzoek naar de sociaal-economische gevolgen van de beoogde maatregelen, niet alleen voor de vissers maar ook voor bedrijven die van de vis afhankelijk zijn.
„Elke visser levert werk op voor drie tot vier mensen aan wal”, zegt voorman Bauke Hoekstra van de Urker vishandelaren. „Er moet eens goed onderzocht worden wat het betekent als we 10 tot 20 procent minder vis uit de Noordzee krijgen.”
Toegevoegde waarde
Weliswaar is de Nederlandse visverwerkende industrie en vishandel allang niet meer alleen van Noordzeevis afhankelijk, erkent voorzitter Guus Pastoor van de Visfederatie. „Maar het gaat wel om vissoorten die de smaakmakers in ons assortiment zijn, zoals schol, tong, tarbot en griet. De toegevoegde waarde daarvan is veel hoger dan het percentage in kilo’s zou doen vermoeden.”
Pastoor wijst ook op de impact van de coronacrisis. „Die was nog niet duidelijk toen het Noordzeeakkoord in elkaar werd gesleuteld. We kunnen niet doen alsof er niets veranderd is.”
Voorzitter Johan Nooitgedagt van de Nederlandse Vissersbond stond begin dit jaar nog achter het onderhandelaarsakkoord over de Noordzee, maar werd door zijn achterban teruggefloten. „De visserij heeft geen toekomstperspectief. We willen ruimte voor onze toekomstige generaties”, zegt hij.
Bij VisNed is directeur Pim Visser, die het onderhandelaarsakkoord steeds verdedigde, van het dossier gehaald. Waarnemend voorzitter Kees van Beveren zegt dat zijn organisatie het belangrijk vindt dat de visserij een gezamenlijk standpunt inneemt, ook al was een deel van de vissers wel bereid het Noordzeeakkoord te accepteren. Bang dat de 119 miljoen euro voor sanering en verduurzaming van de vissersvloot uit het Noordzeeakkoord op de tocht staat, is hij niet. „Dat geld is door het kabinet toegezegd. We kunnen ook rechtstreeks met het ministerie overleggen.”
Een woordvoerder van minister Schouten laat weten dat de brief wordt bestudeerd. Hij wil niet op de inhoud ingaan.
