Het Rijk, milieuorganisaties en energiebedrijven ondertekenden in juni het Noordzeeakkoord. Daarin staan afspraken over welke delen van de zee worden aangewezen als natuurgebied, voor windmolenparken of voor visserij. Vissersorganisaties ondertekenden de overeenkomst uiteindelijk niet, door verdeeldheid bij de achterban. Hoewel zeven van de negen vissersorganisaties achter het akkoord stonden, vertegenwoordigden ze nog niet de helft van de Nederlandse vissers.

Het vervolgoverleg wordt nu ook een stuk lastiger. Onder andere de Nederlandse Vissersbond, die belangen behartigt van Nederlandse beroepsvissers, wil niet meer verder praten. Ook de Visfederatie, die lobbyt voor de vishandel en -verwerking, stapt uit het overleg. Daarnaast kappen vissersorganisaties uit Urk en de regio Zoutkamp het overleg af.

Ze wijzen erop dat Greenpeace een van de partners van het Noordzeeakkoord is. Tegelijkertijd dumpte de Britse afdeling van de milieuorganisatie grote keien in zee bij de Doggersbank, om vissers zo te belemmeren en daarmee de natuur te beschermen. Nederlandse vissers noemden dit levensgevaarlijk, hoewel Greenpeace de acties veilig vindt.

Naast de Greenpeace-acties vinden vissers dat de Nederlandse overheid onvoldoende voor hun belangen opkomt. Afspraken over windmolens en natuurbeheer in het Noordzeeakkoord laten te weinig ruimte over voor rendabele visserij, vinden ze. Daar komt ook het risico bij dat ze na de brexit niet meer in Britse wateren mogen vissen. Noodgedwongen saneringen, al dan niet met compensatie, willen de vissers koste wat kost voorkomen.

Greenpeace stelt dat de vissers de actie van de milieubeweging misbruiken omdat ook voor die tijd al duidelijk was dat de vissers het akkoord niet zouden ondertekenen. Verder verwijt de belangengroep de vissers niet, net zoals milieuorganisaties en energiebedrijven, over de eigen schaduw heen te zijn gestapt. Ten slotte wijst Greenpeace op het transitiefonds van 119 miljoen euro waarmee de visserijsector zich aan kan passen aan de gevolgen van het akkoord.