Tast Mijn gezalfden niet aan
”In het geweer tegen racisme”, aldus de voorpaginakop een week geleden (RD 5-6). Het maandenlange nieuws over de coronacrisis lijkt wat verdrongen door de berichten over de wereldwijde demonstraties. De dood van de zwarte Amerikaan George Floyd door blank politiegeweld fungeerde als de vonk in het kruitvat. Ook veel Nederlanders voelden zich gedrongen om hun protest tegen discriminatie te uiten. „Racisme komt vaker voor dan je denkt!” getuigen mensen met een donkere huidskleur. En ze vertellen hun eigen verhaal...
Onze premier Rutte gebruikte er vorige week zelfs zijn coronapersconferentie voor om deze „systemische” problemen te bevestigen. „Ook mensen in ons land maken mee dat zij niet worden beoordeeld op hun toekomst, maar op hun verleden. Mensen die niet als individu worden aangesproken, maar op de groep waar ze uit voortkomen.”
Een volk waarvoor dit al veel eeuwen geldt, zijn de Joden. Voor hen wel in een heel bijzondere mate. Opmerkelijk dat er voor die richting van discriminatie zelfs een speciale aanduiding bestaat: antisemitisme. Alle eeuwen door was hij er, en hij is er nog steeds: de haat tegen de Joodse identiteit. „Een haat die voortdurend muteerde, die theologisch, sociologisch of raciaal geïnspireerd was, maar die altijd een constante in de geschiedenis is geweest” (Delphine Horveilleur). De mate en de vorm waarin de haat werd geuit, varieerde. Van scheldwoorden, intimidatie en pesterijen, via geweld en brandstichting, tot moord en zelfs genocide op grote of kleinere schaal.
Na 75 jaar bevrijding is deze haat in West-Europa nog steeds niet ingezakt. Integendeel! Het joodse documentatiecentrum CIDI vertelt ons dat ook in Nederland het aantal antisemitische incidenten elk jaar toeneemt. Vraag het de eigenaar van het Joodse restaurant HaCarmel in Amsterdam-Zuid, al heel wat keren doelwit van vandalisme. Of probeer zelf eens met een Israëlische vlag op de Dam in Amsterdam te staan. Het duizelt je van de gore typeringen die je naar je toe krijgt... Dat is dezelfde Dam dus als die van de duizenden antiracismedemonstranten...
Een kleine duiding van deze Jodenhaat. Hangt die niet samen met de afkeer van de God van Israël? Sinds Haman klinkt het nog steeds: „Er is een volk, verstrooid en verdeeld onder de volken. Hun wetten zijn verscheiden van de wetten van de andere volken...” (Esther 3:8). Israël, het geweten van de wereld. En daarmee tot aanstoot van de wereld.
Laat diezelfde wereld beseffen wat de gevolgen zijn als dit volk van God, voorwerp van Zijn liefde, voorwerp van onze haat is. Israël, „het gaat in de weg met God om een heilig volk, apart gezet om Zijn Naam te dragen, om gerechtigheid te doen. Zo zal het tot zegen voor de volken zijn”, schreef drs. P. J. Vergunst deze week in De Waarheidsvriend. En zo is het ook. „In u zullen alle volken des aardrijks gezegend worden”, beloofde de Heere aan Abram (Genesis 12:2; 14:19). Direct daaraan voorafgaand klonk nog iets anders. „Ik zal zegenen die u zegenen, en vervloeken die u vloekt” (Genesis 12:3). Het is een belofte annex bedreiging die niet alleen Abram persoonlijk gold, maar niet minder Zijn nakomelingen. De profeet Zacharia zei het namens de Heere tot het volk: „Wie u aanraakt, die raakt Zijn oogappel aan” (2:8). Die eer is teer. „Hij bestrafte koningen om hunnentwil, zeggende: Tast Mijn gezalfden niet aan” (Psalm 105: 14-15). Zouden we de crises in onze wereld ook niet eens in dit licht bezien?
