De 20e eeuw was een dodelijke eeuw. Naar schatting 180 tot 220 miljoen mensen werden gedood door politiek geweld, 60 miljoen van hen als gevolg van de twee wereldoorlogen. Er werden 26 miljoen christenen om hun geloof omgebracht, meer dan in alle eeuwen ervoor bij elkaar. Het was ook de eeuw van totalitaire staten gebaseerd op abjecte ideologieën.

Toen de 21e eeuw aanbrak, leek het erop dat deze donkere tijden definitief voorbij waren. De wereld werd een dorp. Internet verbond alles en iedereen. Ideologieën maakten plaats voor pragmatisme. Voor zover er nog sprake was van geloof, was het vooral vooruitgangsgeloof.

Er leek daarom geen behoefte meer te zijn aan grote ideologieën, en zeker niet aan ideologieën met een totalitair karakter. In de 21e eeuw mocht ieder zijn eigen waarheid hebben. De belofte was volledige individuele vrijheid. De droom was een open participatiesamenleving waarin ieder zichzelf kon zijn en zich ten volle kon ontplooien. Gelijke behandeling werd het eerste grondrecht. Religie zou een persoonlijke zaak worden en overheden zouden neutraal zijn. Dat was het idee.

Toch rukken merkwaardig genoeg totalitaire ideologieën weer op. Niet opgelegd van boven, maar aangedrongen van opzij. Niet plotseling, maar stapsgewijs. Niet door geweld, maar door beïnvloeding. Niet door meerderheden, maar door kleine, elitaire minderheden. Niet door democratisch gekozen overheden, maar door ngo’s, raden, actiegroepen.

Agressieve doelen

Het belangrijkste voorbeeld van dit moment is ”gender mainstreaming”: de wereldwijde transformatie die wordt nagestreefd door de lgtbi-beweging. Het doel is totale ‘vergendering’ van de maatschappij. De bekende Duitse auteur Gabriele Kuby wijst in dit verband op het belang van de zogenaamde Jokjakarta-beginselen. In haar boek ”De seksuele revolutie” wijdt ze er een hoofdstuk aan. Het geeft inzicht in de agressieve doelen van de wereldwijde lgbti-beweging.

De Jokjakarta-beginselen zijn opgesteld door een groep ”gerenommeerde mensenrechtenexperts” die in 2006 samenkwamen in het Indonesische Jokjakarta. Zonder officiële legitimatie werd door deze groep mensen een document opgesteld waarin 29 ”beginselen” werden vastgelegd voor een wereldwijde invoering van de genderideologie. Het document kreeg wereldwijd grote invloed.

In de Jokjakarta-beginselen wordt gebruik gemaakt van de begrippen ”seksuele oriëntatie” en ”geslachtelijke identiteit”. Bij seksuele oriëntatie gaat het erom dat mensen zich emotioneel en seksueel intensief aangetrokken voelen tot mensen van hetzelfde of het andere geslacht dan wel van meerdere geslachten. Deze definitie sluit geen enkele vorm van seksuele voorkeur uit. Dus seks met kinderen, bloedverwanten, meerdere personen of zelfs dieren wordt gezien als legitiem.

Geslachtelijke identiteit is ”het diep ervaren innerlijke gevoel te behoren aan een geslacht”. Dit hoeft niet overeen te komen met de aangeboren geslachtskenmerken. Geslacht is dus een subjectieve keuze, die bovendien veranderlijk kan zijn.

Lgbti-politie

De rest laat zich raden. Ieder moreel oordeel over seksuele oriëntatie moet worden verboden, ook in kerken of scholen. Iedere claim die iemand op geslachtelijke identiteit doet, moet worden gehonoreerd. Het traditionele huwelijk wordt ontmanteld en omgevormd tot een leefeenheid van twee of meer mensen, ongeacht seksuele oriëntatie. Kinderen zijn een recht voor iedereen. Seksualiteit wordt losgekoppeld van voortplanting. Geslacht wordt een vrije keuze. Kinderen moeten genderneutraal worden opgevoed.

Er moet speciaal toezicht worden gehouden op media en onderwijs. Ieder land moet een soort lgbti-politie instellen. Kortom, een compleet dwingend programma, dat de Bijbelse scheppingsorde tot op het bot aantast, dat lgbti-rechten een plaats geeft boven alle andere grondrechten en dat een ideologisch-totalitair karakter heeft. Of zoals Kuby het zegt: een seksuele revolutie die de vrijheid vernietigt uit naam van de vrijheid.

Daarbij is het bepaald griezelig hoe de nationale soevereiniteit van democratische staten zoals Nederland wordt uitgehold door internationale organisaties en netwerken die op geen enkele wijze democratisch gelegitimeerd zijn, maar wel grote invloed uitoefenen op overheden. De lgbti-beweging zelf wordt jaarlijks met honderden miljoenen euro’s gesteund via de officiële organisaties van de EU en de VN, en ook door grote stichtingen zoals Rockefeller, Ford en Gates.

De genderideologie is een totalitaire ideologie die een frontale aanval doet op het huwelijk als levenslang verbond tussen één man en één vrouw. Het huwelijk en de daaraan verbonden kinderzegen vormen een van de grootste geschenken die God ons gaf, en ons in Zijn nederbuigende goedheid ook nog liet. Maar dan moeten we wel verstaan wat het ware karakter van het huwelijk is.

Trouw

Dr. W. Aalders schrijft hierover mooie dingen (”Het huwelijk, grootheid en verval, 1979”): „Wij hebben vastgesteld, dat het huwelijk van een wezenlijk andere orde is dan de natuur. Men kan en mag daarom het huwelijk niet gronden op de liefde, de minne, de passie. (…) In het huwelijk grijpt de Heere God in het natuurlijke leven in, neemt man, vrouw en kind in Zijn hoede, en stelt Zich voor hen garant tegenover de verwoestende en ontbindende oerkrachten van de natuur. Daarom is het huwelijk een teken van Gods barmhartigheid, vaderschap en wijsheid.”

En even verder: „Maar als het huwelijk niet gegrond is op de liefde, waar is het dan wèl op gegrond. Wat maakt het huwelijk dan tot ‘huwelijk’? Het antwoord op die vraag kan alleen maar luiden: het huwelijk is gebaseerd op trouw. Trouw is de enige, ware basis voor het huwelijk (…) Het huwelijk is gegrond op de trouw aan een woord, dat de verhouding van man en vrouw opheft boven het louter aardse en natuurlijke, en hen in verbinding brengt met God en de eeuwigheid. Het huwelijk is dus een heilig verbond (…) En dát is nu de reden, dat Paulus spreekt over het huwelijk als ‘een groot geheimenis’. God is erbij betrokken!”

De genderisten vergrijpen zich aan het huwelijk. Maar ze grijpen mis. Wat ze in hun handen hebben, is alleen nog het omhulsel.