Als er gevaar dreigt voor een olifantenkudde, vormen de volwassen olifanten een beschermende kring rond de kleine, kwetsbare kalfjes. Een ontroerend beeld van dieren die tot de meest sociale in het dierenrijk worden gerekend. Voor de christelijke gemeente een beeld om in deze coronatijd op het netvlies te houden.

Er is veel te doen rond de afgekondigde maatregelen in de strijd tegen het coronavirus. Het zijn maatregelen die de kerk in het hart raken: de zondagse samenkomst van de gemeente rondom het Woord. Er wordt door kerkenraden alles aan gedaan om het meest wezenlijke doorgang te laten vinden. Tegelijk roepen we kerkenraden en leidinggevenden op om ook na te denken over andere zaken die minstens zo wezenlijk zijn. Bij alles wat op korte termijn de aandacht vraagt, moeten we de langere termijn niet uit het oog verliezen.

Verhalen van ouders

Als Jeugdbond maken wij ons zorgen om de verbinding tussen jongeren en de gemeente. Wat zijn de gevolgen van een lange periode waarin jongeren maar weinig naar de kerk kunnen? Dat is moeilijk te zeggen. Op dit moment doen wij hier onderzoek naar. Intussen horen wij verhalen van ouders over hun opgroeiende kinderen, die zorgen geven. De dienst van de Heere glijdt aan hen voorbij en zij drijven langzaam weg van de verkondiging en de gemeente. Het geeft ons zorgen als we horen dat kerkenraden ervoor kiezen om nu, soms als een van de eerste maatregelen, een streep te zetten door het jeugdwerk en de catechese. De gemeente is een gemeenschap rond het Woord en ontmoeting tussen gemeenteleden, met name jongeren, is wezenlijk.

Geestelijke strijd

„Wij hebben”, schrijft Paulus, „de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de geweldhebbers der wereld der duisternis dezer eeuw, tegen de geestelijke boosheden in de lucht” (Efeze 6:12). Er speelt zich een geestelijke strijd af. En Gods tegenstander zal, dat zien we vaker in de geschiedenis van de kerk, zijn pijlen richten op jongeren. Want wie de jeugd heeft, heeft de toekomst.

Jongeren mogen niet het idee krijgen dat ze op zichzelf aangewezen zijn en de kerk – tijdelijk – niet thuis geeft. Er zullen jongeren zijn die dit niet erg vinden, maar mag een gemeente die hen niet opzoekt en niet alles in het werk stelt om hen in verbinding te stellen met het Woord, achteraf de schuld bij jongeren leggen als ze de kerkdeur achter zich sluiten?

Klein denken

Laten wij, kerkenraden, leidinggevenden en alle gemeenteleden, om onze jongeren gaan staan. We mogen groot denken van Gods ontferming over de jongeren van de gemeente. Intussen mogen we handelen door klein te denken: welke mogelijkheden hebben we wél om jongeren te ontmoeten? Terecht dagen dr. A. J. Kunz en dr. J. H. van Doleweerd (RD 3-10) daartoe uit. Laten we ons daarom afvragen of jongeren, die nu alweer wekenlang naar school gaan, zich ook in de kerk welkom weten.

Laten wij jongeren niet prijsgeven aan de wereld, maar juist nu werken aan de verbinding tussen jongeren en de kerk. Een rigoureuze streep door jeugdwerk doet pijn, maar geeft ook grote zorgen met het oog op de toekomst van onze jongeren. Laat het jeugdwerk in welke vorm dan ook doorgaan. Zoek naar goede alternatieven om de band met jongeren te onderhouden, opdat de Heere dit zegent tot de verheerlijking van Zijn Naam en tot uitbreiding van Zijn Koninkrijk.

Laurens Kroon en Dirk-Jan Nijsink zijn respectievelijk als directeur en jeugdwerkadviseur verbonden aan de Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten.