In plaats van het geplande verblijf in Zuid-Frankrijk genieten ze twee weken op camping De Duindoorn in IJmuiden, op een kwartiertje loopafstand van het strand. Dat doen ze niet alleen met dochters Eva en Zarah, ook vrienden Robert en Marije en hun twee kinderen zijn mee. „De sfeer is heel open. We zingen samen, we lachen, we huilen en we bidden. Alles kan en dat is heel fijn”, vertelt Marije.

De stellen kennen elkaar nog maar iets meer dan een jaar, maar het klikt zo goed dat ze al snel samen vakantieplannen maakten. „Robert en ik zouden samen een Muskathlon in Zuid-Korea gaan lopen voor Open Doors. We kenden elkaar nog niet, maar op de site zag ik dat Robert bij ons in de buurt woont”, vertelt Julian. „Via Instagram hebben onze vrouwen toen contact met elkaar gezocht. Vorig jaar maart spraken we voor het eerst af en nu zien we elkaar wekelijks.”

De Muskathlon is vanwege het coronavirus een jaar verplaatst, maar de vriendschap is alleen maar sterker geworden. „Zelfs de afgelopen maanden zagen we elkaar veel. We kunnen over alles praten en onze kinderen kunnen leuk samen spelen. Het voelt niet alsof we elkaar nog maar zo kort kennen, zelfs de overburen hier op de camping dachten dat we al jarenlang samen kampeerden.”

De bedoeling was om met de twee gezinnen naar een camping te gaan op loopafstand van het Lac de Serre Ponçon, een populair meer in Zuid-Frankrijk, maar de maatregelen tegen het coronavirus gooiden roet in het eten. Marije baalde het meest van iedereen toen de plannen niet door konden gaan. „De ontwikkelingen hebben we continu in de gaten gehouden, maar we durfden het niet aan. Vlak nadat we onze vakantie hadden geannuleerd ging Frankrijk weer open, maar alsnog is het goed dat we niet gegaan zijn. Toch heb ik wel een traantje weggepinkt.”

In Frankrijk heb je altijd de garantie op lekker weer, vult Julian aan. Toen de gezinnen begin juli op de IJmuidense camping verbleven, moest in de tent echter geregeld ’s avonds een kacheltje aan.

Toch heeft een vakantie in eigen land ook voordelen, merken de twee. „We zien nu meer de schoonheid van Nederland. Elke avond lopen hier op het kampeerveld vossen rond, gisteren nog liep er eentje langs de luifel. Een stel slippers is al kapot gebeten. Ook ontdekken we hoe mooi de natuur hier is. Zo zijn we deze week door het Nationaal Park Zuid-Kennemerland gefietst, ik had geen idee dat het daar zo mooi is.”

Een vakantie in de buurt van water was sowieso een must voor de familie. „Wij zijn Zeeuwen en water trekt ons altijd”, aldus Julian. „Het eerste wat we hier na aankomst deden was naar het strand gaan. Voor ons horen de duinen en de zee bij vakantie.”

Zwangerschapsverlof

Behalve het moeten wijzigen van de vakantieplannen heeft Julian niet veel van het coronavirus meegekregen. „Zeeland komt er tot nu toe redelijk gunstig vanaf. Ook in mijn werk, ik ben in opleiding bij de Nationale Politie, heb ik niet veel van het virus gemerkt. Alles ging eigenlijk gewoon door.”

Marije heeft een periode thuis gewerkt. „Dat was best gek. Na mijn zwangerschapsverlof begon ik vanuit huis te werken. Mijn cliënten in de forensische psychiatrie heb ik al die tijd alleen via Facetime gesproken. Pas sinds juni zie ik weer cliënten en mag ik ze meenemen in de auto, met een mondkapje op.”

Volgend jaar hoopt het gezin alsnog naar een zonnig land te gaan. „Dit is onze laatste vakantie in Nederland”, denkt Marije. „Maar dat is natuurlijk een luxeprobleem. Negentien graden is best prima en hier in IJmuiden kom ik ook tot rust.” Julian vult aan: „Deze zomer is voor ons alsnog heel waardevol vanwege alle goede gesprekken met onze vrienden. We beseffen heel goed dat het een voorrecht is om überhaupt op vakantie te kunnen.”

serie Omgeboekt

Deel 3 in een serie over mensen die hun vakantie hebben omgeboekt vanwege de coronacrisis. Zaterdag deel 4.