Lees ook

Pastorale vragen rond suïcide: „Past ons een oordeel?”

Uit de laatste onderzoeken vanuit de GGD blijkt dat het aantal depressieve mensen schrikbarend toeneemt. Niet alleen onder ouderen, maar ook onder jongeren en zelfs onder kinderen van de basisschoolleeftijd.

Veel jongeren plegen zelfmoord, omdat ze „het totaal niet meer zien zitten.” Ze voelen zich verschrikkelijk eenzaam en wanhopig. Ze zien de toekomst zo zwart, dat niet meer verder leven hun het beste lijkt. Iemand met ernstige psychische klachten zei tegen me: „De hel kan niet verschrikkelijker zijn dan dit leven.” Bij zulke woorden lopen de rillingen over je rug. Ze zijn bepaald niet gedachteloos uitgesproken, maar tekenen van een ernstig gewond zijn door het leven.

Er is professionele hulp nodig om depressieve mensen te begeleiden en te coachen. Hulpverleners kunnen veel voor hen betekenen. Natuurlijk krijgen ze niet alles voor elkaar. Depressiviteit is niet zomaar op te lossen.

Autisme

In de afgelopen week kwam via de media naar buiten dat ook het aantal mensen met burn-out schrikbarend toeneemt. Vooral mensen die (een vorm van) autisme hebben, kunnen de snelle veranderingen niet aan. Ze raken uit hun structuur en overzien het ingewikkelde leven niet. Dat uit zich in agressie, depressie en burn-outklachten. Verder zijn er mensen die in de zorg werken met een groot schuldgevoel, omdat ‘hun’ patiënten op de ic zijn overleden. Daardoor kwamen ze in een diep, zwart dal.

Lezingen over burn-out, depressie en andere psychische aandoeningen spreken menigeen aan. Veel mensen vragen: Wat kunnen wij betekenen voor deze groep?

Vaak wordt dan gezegd: Wees er écht voor iemand die alles somber, donker of zelfs zwart ziet. Wees trouw en eerlijk in de contacten. En al verlopen die tijdelijk moeizaam, haak niet af, maar blijf depressieve mensen bemoedigen en put daarbij ook uit de Bijbel. We kunnen depressieve mensen al enorm helpen door een kaartje te sturen, voor bloemen te zorgen of een toepasselijk boekje cadeau te doen.

Het is zeer te hopen dat in een moeilijke periode de christelijke gemeente een veilig thuis is voor alle mensen die zich alleen, eenzaam of depressief voelen. Vaak leven we langs elkaar heen en weten we weinig van elkaars noden en zorgen, terwijl de ander snakt naar een liefdevolle aandacht. Als iedereen een steentje bijdraagt in het verlichten van de nood van depressieve mensen, is er al veel gewonnen. En laten we mantelzorgers niet over het hoofd zien.

Pastoraat

Ook mensen die pastoraal werk doen, ervaren de last van de lockdown. Het is moeilijk mensen goed te bereiken en een spa dieper te gaan dan de vraag: „Hoe is het nu?” Gelukkig kunnen de zondagse eredienst in veel gevallen langs digitale weg doorgaan en kan er elke week voorbede gedaan worden. Laten we hen die eenzaam of depressief zijn of lijden aan een burn-out wekelijks in die voorbede noemen.

De auteur is voorzitter Een Handreiking, reformatorische vereniging voor familieleden van psychisch zieken. >>eenhandreiking.nl