Ds. Blenk schreef zijn levensverhaal op in zijn boek ”Waarom duidt u deze tijd niet? Historisch-theologisch levensverhaal” (uitg. De Banier, Apeldoorn). Blenk (1940) studeerde geschiedenis, werd later leraar en stapte over naar de theologie. Zijn publicaties brachten vaak de relatie tussen kerk- en wereldgeschiedenis in kaart.

Ds. Blenk: „Waarom zijn theologen zo terughoudend geworden over de geschiedenis? De kerkvaders hebben ook hun licht laten schijnen over de epidemieën die er toen waren. Ik begrijp dat het duiden lastig is, je kunt je ook vergissen. Groen van Prinsterer zei: Als je de zaken duidt in het persoonlijk leven, waarom dan niet in het publieke leven?”

Blenk ontdekte op dit terrein ook in de belijdenisgeschriften een leemte. „Ik vond het jammer, maar ook merkwaardig. Gelukkig is dat gat gevuld met liederen als de Vaste Burcht van Luther en Gedenck-clanck van Valerius. Daar zie je oer-Bijbelse noties over Gods voorzienigheid in het tijdsgebeuren. Als je de geschiedenis bestudeert, kom je toch tegen hoe men God in de geschiedenis aan het werk zag? Neem het feit hoe generaals van de geallieerden de invasie van 1944 hebben geduid als Gods ingrijpen. En hoe komt het dat we de rol van de kerk in de Wende eerst niet hebben gezien?”

Stadsdominee

Ds. Blenk was een groot deel van zijn leven een stadsdominee. Hij was predikant in Amsterdam en Delft en woont nu in Den Haag. „Ik heb zeven jaar daarvoor in het mooie Lienden gewoond, maar dat is echt anders. Toch heb ik altijd contact gehouden met de biblebelt waar ik ook regelmatig preekte, met name op de Veluwe en in de Betuwe. Jammer dat stad en biblebelt uit elkaar zijn gegroeid. Ik herken het geluid dat de secularisatie in de biblebelt vaak sluipender gaat dan in de stad, maar ik moest mijn stadsmening corrigeren als zou de biblebelt achterlopen. Ook daar staat men midden in de wereld.”

Uitvoerig gaat hij in zijn boek in op zijn gang door de kerk: van de Christelijke Gereformeerde Kerken naar de Gereformeerde Gemeenten, waar hij bij ds. L. Huisman ouderling werd. Hij beschrijft zijn bezoek aan het curatorium daar en hoe hij met vele studiegenoten van de CSFR in de Nederlandse Hervormde Kerk terecht kwam.

Réveil

Blenk is meer de man van het Réveil dan van de Afscheiding. Zijn hart klopte bij oecumene en zending. „Ik bedoel de oecumene van het grondvlak, al was dat in Nederland met het Contactorgaan Gereformeerde Gezindte (COGG) helaas een gebed zonder eind.” De emeritus predikant leidde tal van kerkhistorische reizen en bezocht zo de wereldkerk tot in Indonesië en Armenië.

Ingrijpend was de scheuring binnen de Nederlandse Hervormde Kerk in 2004. Ds. Blenk: „Ik heb alle kopstukken bezocht en me sterk gemaakt ze bij elkaar te houden, maar het mocht niet baten. Aan beide kanten zijn fouten gemaakt. Ik bleef bij Groen van Prinsterer die op zijn post bleef, maar opkwam voor de Afgescheidenen.”

Een schokkende ontdekking voor ds. Blenk was dat de scheuringen vaak samenvielen met rampen in de wereld. „Er vonden breuken plaats in 1944 en 1953, in de oorlog en bij de Watersnoodramp. De scheuring in 2004 vond plaats na de aanslagen op de Twin Towers. Hoe kan dit alles gebeuren bij zo’n cultuuromslag? Maar we gaan gewoon door, met onze zevende scheuring sinds 1834. Berkouwer, de gereformeerde synodepreses in 1944, zei na de oorlog: „Wij leefden in twee werelden.” Hopelijk dat de coronacrisis ons weer tot de ene werkelijkheid terugbrengt.”