Die tevredenheid bleef de afgelopen tien jaar stabiel, aldus het SCP. Dat is opvallend en geruststellend tegelijk. Opvallend omdat de stevige economische crisis van 2008 tot 2013 en de opleving daarna hoegenaamd geen invloed hadden op het welbevinden van de Nederlanders. En dat is meteen een geruststellende gedachte. Blijkbaar laat de gemiddelde Nederlander zijn geluk niet afhangen van de economische situatie. Voor een christen hoeft dat niet opmerkelijk te zijn. Die weet dat hij niet leeft bij brood alleen.

Het voordeel van een rapport als dit is dat het de algemene stemming op tal van onderwerpen peilt. Wie de krant leest, sociale media bijhoudt of de politiek van nabij volgt, kan het gevoel bekruipen dat Nederland een ontevreden volk is, dat moppert en klaagt om het minste of geringste. Voor het oog kan dit waar zijn, diep vanbinnen is de grote middengroep in Nederland zeer tevreden met haar persoonlijke situatie, of dat nu gaat om financiën, gezondheid of werk.

Ook op het gebied van veiligheid is de Nederlander positief gestemd. Zo ondervond de gemiddelde burger minder criminaliteit en registreerde de politie de afgelopen tien jaar ook minder overtredingen en misdrijven.

Een andere positieve vooruitgang is de daling van het aantal echtscheidingen. Was het aandeel huwelijken dat in 2014 in een echtscheiding uitmondde nog 40,1 procent, in 2017 bedroeg dat 38,8 procent. Dat percentage is nog steeds erg hoog. Anderzijds: elk huwelijk dat niet eindigt in een echtscheiding is er één en elke daling is daarmee positief. Niet alleen omdat een echtscheiding grote gevolgen heeft voor de (financiële) situatie van de betrokkenen. Maar ook omdat de Bijbel echtscheiding verbiedt. En dat is niet zomaar: huwelijkstrouw is van fundamenteel belang, in gezin en samenleving.

Het nadeel van een rapport als dit is dat een gemiddeld hoog tevredenheidscijfer een flinke kloof tussen Nederlanders maskeert. Het grote gros van de bevolking kan opgetogen zijn over zijn omstandigheden, er zijn ook groepen die zich aan de schaduwzijde van de statistieken bevinden. Het is goed daar oog voor te hebben, zeker met Prinsjesdag en de Algemene Politieke Beschouwingen in het vooruitzicht. Zo is de koopkracht voor sommige groepen sinds 2013 amper gestegen, verkeert een kwart van de uitkeringsgerechtigden in armoede en zijn er toenemende maatschappelijke zorgen over klimaat en milieu.

Werk aan de winkel dus voor de kabinet en parlement. Als die problemen weten aan te pakken, zal dat het geringe vertrouwen van Nederlander in de politiek doen toenemen. Dat zou mooie bijvangst zijn.