Gelet op de pastorale kanten van verslaving, dan is het onderzoek niet voor niets gedaan. Wat speelt er eigenlijk en in welke mate? De ambtsdragers van de vier kerken die meewerkten (Gereformeerde Gemeenten, Gereformeerde Gemeenten in Nederland, Hersteld Hervormde Kerk en Oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland), weten zo weinig over verslaving.

Lees ook

Cijfers wijzen op belang verantwoorde verslavingszorg

Vanuit het veldwerk op Goeree-Overflakkee, ook wel ”het witte eiland” genoemd, weten we dat drugsverslaving aan de orde van de dag is. De beschikbaarheid is enorm. De BMW’s en Golfjes met dealers rijden af en aan. De ambtsdragers weten wel dat verslaving ook ónze jongeren vastgrijpt. Maar ook ouderen zijn verslaafd aan drank, wiet, cocaïne, nicotine of porno. Dit vernielt carrières, studies, huwelijken, vriendschappen. Het ondermijnt kerkgang, persoonlijke stille tijd, dus het gebed en het Bijbellezen. De schade is groot, ook voor het geestelijke leven.

Aan de ambtsdragers is in het onderzoek gevraagd: Hoeveel mensen in uw gemeente worstelen met een verslaving? De uitkomsten daarvan zijn gespiegeld aan de mensen die zelf aangeven gevangen te zitten in een verslaving. U raadt het al: het zijn meer mensen dan de ambtsdragers verwachtten. Ditzelfde beeld ontstaat ook als er gevraagd wordt naar het aantal mensen met psychische problematiek.

Mensen die serieus werk maken van hun verslaving en hulp zoeken, willen goede hulp ontvangen. Professionaliteit is belangrijk. Maar is er ook behoefte aan hulp vanuit een reformatorische identiteit? En hoe ziet die eruit? Het kunnen inleven in de reformatorische identiteit vinden respondenten vanuit de reformatorische kerken heel belangrijk. De uiterlijke dingen, zoals kleding of een groep met eenzelfde christelijke achtergrond, scoren minder hoog. Ook dat heeft ons iets te zeggen. We zeggen gemakkelijk: het geloof zit niet aan de buitenkant. Maar zijn we ook vreemdeling in een seculiere omgeving? Is onze binnenkant vernieuwd en komt dat openbaar?

Gesprekken

De komende maanden voeren de deelnemende kerken intensief gesprekken. Wat heeft ons dit te zeggen? Welke initiatieven zijn nodig? Welke bewustwording? Welke preventie? Ontkennen kunnen we dit niet als kerken, maar dat willen we ook niet. Tenminste, dat hoop ik van harte! Ik wens dat de uitkomsten voor Gods aangezicht worden gebracht met het gebed of de Heere ons als ambtsdragers licht en wijsheid wil geven. Want ”Ook onder ons”, zoals de titel van het rapport luidt, komt verslaving zeker weten voor!

De auteur is ouderling van de gereformeerde gemeente in Ooltgensplaat en deputaat diaconale en maatschappelijke zorg van de Gereformeerde Gemeenten.